π. Θεόδωρος Ζήσης, ἡ παρρησιαστικὴ ἀναφορὰ στὸν πατερικὸ λόγο

Βιογραφικὰ στοιχεῖα

Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης εἶναι ὁμότιμος καθηγητὴς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Γεννήθηκε τὸ 1941 στὴ Θάσο καὶ μεγάλωσε στὴν Κομοτηνή. Ἀπόφοιτος τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Σχολῆς Ξάνθης, ἐνεγράφη στὴν Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ἀπὸ τὴν ὁποία ἀπεφοίτησε τὸ 1965. Μετεκπαιδεύθηκε ἐπὶ δυὸ ἔτη στὴ Δυτικὴ Γερμανία. Ἀνηγορεύθη διδάκτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης τὸ 1971. Ἐξελέγη ὑφηγητὴς τὸ 1973 καὶ τακτικὸς καθηγητὴς τῆς Πατρολογίας τὸ 1980. Διετέλεσε ἐπιστημονικὸς συνεργάτης στὸ Κέντρο Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τοῦ ΑΠΘ (1970-1974), ἐρευνητὴς στὸ Κέντρο Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν τοῦ ΑΠΘ (1970-1974), ἔφορος (=Ἀναπληρωτὴς Διευθυντής) στὸ Πατριαρχικὸ Ἵδρυμα Πατερικῶν Μελετῶν (1977-1986), διευθυντὴς τοῦ Τμήματος Βυζαντινῆς Θεολογίας τοῦ Κέντρου Βυζαντινῶν Ἐρευνῶν (1988-1998), πρόεδρος τοῦ ἰδίου Κέντρου (1991-1995), πρόεδρος τῆς Ἑνώσεως Θεολόγων Βορείου Ἑλλάδος. Ὀργάνωσε ἐπιστημονικὰ συνέδρια καὶ συμμετεῖχε σὲ πολλά, ἑλληνικὰ καὶ διεθνῆ, μὲ εἰσηγήσεις καὶ ἀνακοινώσεις. Ἐκπροσώπησε τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τὴν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος σὲ διαχριστιανικὲς καὶ διορθόδοξες συναντήσεις. Εἶναι κληρικὸς τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου· χειροτονήθηκε σὲ διάκονο τὸ Δεκέμβριο τοῦ 1990 καὶ σὲ πρεσβύτερο τὸ Μάρτιο τοῦ 1991. Ἔχει δημοσιεύσει περισσότερα τῶν ἑκατὸ (100) ἄρθρα καὶ μελέτες σὲ ἔγκυρα ἐπιστημονικὰ περιοδικά.

Συλλογὴ ἄρθρων

Ἄλλα κείμενα: http://www.aegean.gr/agios-therapontas/magazine/hospitality/author/head_priest/Zisis.html

Αὐτοτελῆ δημοσιεύματα (ἐνδεικτικά)

Ἄνθρωπος καὶ κόσμος ἐν τῇ οἰκονομίᾳ τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν ἱερὸν Χρυσόστομον, Θεσσαλονίκη 1971
Τέχνη Παρθενίας. Ἡ ἐπιχειρηματολονία τῶν Πατέρων περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἀγαμίας καὶ αἱ πηγαὶ αὐτῆς, Θεσσαλονίκη 1973, 2α ἔκδ. 1996.
Νικήτα Σεϊίδου, Λόγος κατὰ Εὐστρατίου Νικαίας, Θεσσαλονίκη 1976.
Νικολαόυ Μουζάλωνος, Περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, Θεσσαλονίκη 1978.
Γεννάδιος Β´ Σχολάριος. Βίος - συγγράμματα - διδασκαλία, Θεσσαλονίκη 1980, 2α ἔκδ. 1988.
Ἐπιστημονική Τεχνογραφία. Πῶς γράφεται μία ἐπιστημονικὴ ἐργασία, Θεσσαλονίκη 1985, 2α ἔκδ. 1992, 3η ἔκδ. 1996.
Ὁ πατριάρχης Γρηγόριος Ε´ στὴ συνείδηση τοῦ Γένους, Θεσσαλονίκη 1986.
Εἰσαγωγή στὸν Πλάτωνα, Θεσσαλονίκη 1989, 2α ἔκδ. 1996.
Θεολόγοι τῆς Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1989, 2α ἔκδ. 1996.
Οἱ λαϊκοὶ στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, Θεσσαλονίκη 1991.
Κωνσταντινούπολη καὶ Μόσχα, Θεσσαλονίκη 1991.
Ἑπόμενοι τοῖς Θείοις Πατράσι. Ἀρχὲς καὶ κριτήρια τῆς Πατερικῆς Θεολογίας, Θεσσαλονίκη 1993.
Οὐνία. Ἡ καταδίκη της, Θεσσαλονίκη 1993.
Φραγκέψαμε. Ἡ εὐρωπαϊκή μας αἰχμαλωσία, Θεσσαλονίκη 1994.
Οἱ εἰκόνες στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, Θεσσαλονίκη 1995.
Ἡ Ὀρθοδοξία τῶν Ἀντιχαλκηδονίων Μονοφυσιτῶν, Θεσσαλονίκη 1994.
Οὐνία. Νεώτερες ἐξελίξεις, Θεσσαλονίκη 1994.
Ὀρθοδοξία καὶ Οἰκολογία, Θεσσαλονίκη 1994.
Ψυχαγωγία. Κοσμικὴ καὶ Χριστιανική, Θεσσαλονίκη 1994.
Εἶναι οἱ Ἀρμένιοι Ὀρθόδοξοι; Οἱ θέσεις τοῦ Μ. Φωτίου, Θεσσαλονίκη 1995.
Τὰ γηρατειά. Ἕνα μεγάλο ὑπαρξιακὸ καὶ κοινωνικὸ πρόβλημα, Θεσσαλονίκη 1995.
Ὀρθοδοξία καὶ Ἑλληνισμός. Νέα αἰχμαλωσία καὶ ἀντίσταση, Θεσσαλονίκη 1995.
Ἡ ἀνατροφὴ τῶν παιδιῶν κατὰ τὸν ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο, Θεσσαλονίκη 1998.
Θεσσαλονίκη, ἡ φιλομόναχος, Θεσσαλονίκη 1998.
Ἡ Ροτόντα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου. Οἱ λόγοι τῆς διαμάχης, Θεσσαλονίκη 1998.
Θεολογική Σχολὴ Θεσσαλονίκης. Ἡ προσφορά της (1942-1992), Θεσσαλονίκη 1998.
Μοναχισμός. Μορφὲς καὶ θέματα, Θεσσαλονίκη 1998.

Ορθόδοξη Φλόγα

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013