Είναι κουφός ο Θεός και δεν αφουγκράζεται τον πόνο;

Είναι κουφός ο Θεός και δεν αφουγκράζεται τον πόνο;

Ολόκληρη η Ελλάδα αγκομαχά... Κι όχι μόνο η Ελλάδα αλλά ολόκληρος ο πλανήτης!

 

...Ο Θεός ήταν, είναι και θα είναι πάντα δίπλα μας. Αφουγκράζεται και βλέπει τα πάντα και εργάζεται για τη σωτηρία μας. Δεν είναι κουφός...

 

...Την πολιτική και τους πολιτικούς τους διαμορφώνει η κοινωνία μας! Ανώμαλα πορεύεται η κοινωνία, ανώμαλοι θα είναι και οι πολιτικοί που θα θα την κυβερνούν. Αυτό συμβαίνει και σήμερα! Δεν φταίνε αυτοί. Εμείς τους επιτρέψαμε να λειτουργούν ως στυγνοί δικτάτορες.

 

...Εκείνος (ο Θεός) θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του. Εμείς όμως είμαστε αυτοί που του φράζουμε το δρόμο. Τον εμποδίζουμε να μας πλησιάσει γιατί επιμένουμε να Του ζητάμε πράγματα που γνωρίζει πως δεν θα ωφελήσουν στην ψυχή μας. Του ζητάμε να διορθώσει λ. χ. τα οικονομικά μας για να επανέλθουμε στην τρυφηλή ζωή που πριν από λίγα χρόνια κάναμε όλοι μας; Έτσι δεν είναι;

 

ΜΕΡΟΣ Ε

 

Του Διονύση Μακρή

 

Τα χαμόγελα επανήλθαν στους τρεις φίλους συνταξιδιώτες και το κλίμα έγινε και πάλι εύκρατο. Ο Αναστάσης άρχισε να πειράζει την αδελφή του λέγοντας γνωστά ανέκδοτα για ξανθιές κοπέλες! Η ξανθομαλλούσα Σοφία απαντούσε με ανέκδοτα για Κρητικούς, μιας και ο πατέρας τους έφερε την καταγωγή του από το Ρέθυμνο της Κρήτης. Και ο Μανώλης συνηγορούσε στο κλίμα με ανέκδοτα για Λαρισαίους!

Πριν τη Λαμία οι τρεις φίλοι έκαναν μία στάση για να ξεκουραστούν και να πιουν έναν καφέ! Εκεί τους περίμενε μία μεγάλη έκπληξη. Στο διπλανό τραπέζι έπινε καφέ ένας συμμαθητής από το Λύκειο του Αναστάση, ο Λυκούργος! Είχαν πάρα πολλά χρόνια να συναντηθούν.

- Μήπως είσαι ο Αναστάσης ο Γιανν... ; ρώτησε ο Λυκούργος.

- Εγώ είμαι Λυκούργο μου, απάντησε εκείνος που αμέσως τον γνώρισε και τον αγκάλιασε.

Μετά τις συστάσεις και των υπολοίπων έγιναν όλοι μία μεγάλη παρέα. Ο φίλος του Αναστάση ανέβαινε στη Θεσσαλονίκη για μία έκθεση στην οποία συμμετείχε μαζί με δύο υπαλλήλους της εταιρίας του πατέρα του όπου και εργαζόταν. Ένιωσε έκπληξη όταν ο Αναστάσης του ανακοίνωσε ότι ταξιδεύουν προς τ’ Άγραφα προκειμένου να συναντήσουν έναν γέροντα ασκητή!

- Πίστευα πως είσαι ακόμη στο εξωτερικό. Ο Νικόλας ο τυπογράφος μου είχε πει ότι ήσουν στην Αγγλία!

- Ναι, έκανα μεταπτυχιακό εκεί στο μάρκετινγκ αλλά επέστρεψα στην Αθήνα. Για λίγα χρόνια δούλευα πολύ καλά αλλά το τελευταίο καιρό είμαι άνεργος λόγω της οικονομικής κρίσης. Η πολυεθνική εταιρία που δούλευα μετέφερε τις περισσότερες δραστηριότητές της στο εξωτερικό και απέλυσε πάρα πολύ κόσμο.

- Και εμείς καλέ μου φίλε αργοπεθαίνουμε. Τρέχουμε σε εκθέσεις μη τυχόν και καλύψουμε κανένα έξοδο και βγάλουμε κουτσά -στραβά, που λένε, το μήνα μας! Η αβεβαιότητα για το αύριο κυριολεκτικά μας σκοτώνει. Τα έξοδα ολοένα και περισσότερο αυξάνονται. Τα έσοδα από την άλλη μειώνονται κατακόρυφα. Διαθέσαμε ακόμη και τις λίγες οικονομίες που είχαμε στην άκρη για να κρατήσουμε τις δουλειές μας. Δεν ξέρω ειλικρινά που θα πάει αυτή η κατάσταση. Ολόκληρη η Ελλάδα αγκομαχά... Κι όχι μόνο η Ελλάδα αλλά ολόκληρος ο πλανήτης.

- Φύγαμε από την αγκαλιά του Θεού και τώρα πληρώνουμε τις συνέπειες της πράξης μας, είπε τότε η Σοφία!

- Δεν έχεις άδικο κοπέλα μου. Η κοινωνία μας έγινε αληθινή ζούγκλα. Φοβάσαι να κυκλοφορήσεις ελεύθερα, φοβάσαι να κοιμηθείς χωρίς συναγερμό, φοβάσαι να εμπιστευτείς τα παιδιά σου στους δασκάλους. Εδώ φθάσαμε στο σημείο να μην ξέρουμε ποιός μένει δίπλα μας, απάντησε ο Λυκούργος!

- Και τι κάνουμε -συνέχισε η Σοφία- για να διορθώσουμε όλα αυτά; Τίποτε! Συνεχίζουμε να παραμένουμε απλοί θεατές σε ένα δράμα που εξελίσσεται αδιαφορώντας παντελώς για τον τρόπο διαφυγής.

- Με τέτοιους πολιτικούς δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Αυτοί συνεχώς σκάβουν το λάκκο ολοένα και πιο βαθιά για να ρίξουν μέσα τον λαό. Απορώ πως ακόμη δεν έχει βγει κανένας τρελός να καθαρίσει καμιά δεκαριά από δαύτους, μη τυχόν και συνετισθούν και ξυπνήσουν οι υπόλοιποι, πρόσθεσε ο Βασίλης, συνεργάτης του Λυκούργου.

-Την πολιτική και τους πολιτικούς τους διαμορφώνει η κοινωνία μας! Ανώμαλα πορεύεται η κοινωνία, ανώμαλοι θα είναι και οι πολιτικοί που θα θα την κυβερνούν. Αυτό συμβαίνει και σήμερα! Δεν φταίνε αυτοί. Εμείς τους επιτρέψαμε να λειτουργούν ως στυγνοί δικτάτορες. Πελατειακή άλλωστε ήταν και θα είναι η σχέση μαζί τους αφού το συμφέρον και η ιδιοτέλεια αποτελούν τη σημαία σήμερα της ελληνικής κοινωνίας! Για το μόνο που μπορούμε να καυχιόμαστε είναι για τα κατορθώματα των προγόνων μας. Εκείνοι όμως πέτυχαν πολλά γιατί πίστευαν και είχαν κοντά τους τον Χριστό ενώ εμείς πορευόμαστε με τις εντολές του Σατανά. Στο δράμα που ζούμε σήμερα χρειάζεται ο από μηχανής Θεός για να αντιστρέψει το κλίμα. Για να επέμβει όμως πρέπει εμείς να το ζητήσουμε, πρόσθεσε χαμογελώντας η Σοφία.

- Το ζητάμε, το ζητάμε αδελφούλα μου! Αλλά Εκείνος φαίνεται ότι είναι κουφός και δεν ακούει, είπε τότε ο Αναστάσης απορώντας για το πως ο Μανώλης παρέμεινε μόνο ακροατής της συζήτησης. Γι’ αυτό θεώρησε καλό να τον προκαλέσει. Εσύ αν και θεολόγος δεν μιλάς. Σε ρωτώ λοιπόν ευθέως:

-Είναι κουφός ο Θεός και δεν αφουγκράζεται τον πόνο; Δεν ακούει τον βαρύ αναστεναγμό και τη θλίψη που φώλιασε στα σπίτια μας; 

- Ο Θεός καλέ μου φίλε Αναστάση ήταν, είναι και θα είναι πάντα δίπλα μας. Αφουγκράζεται και βλέπει τα πάντα και εργάζεται για τη σωτηρία μας. Δεν είναι κουφός, όπως είπες.

- Τότε γιατί δεν επεμβαίνει για να αλλάξει την τραγική αυτή οικονομική κατάσταση;

- Μα Εκείνος θέλει το καλύτερο για τα παιδιά του. Εμείς όμως είμαστε αυτοί που του φράζουμε το δρόμο. Τον εμποδίζουμε να μας πλησιάσει γιατί επιμένουμε να Του ζητάμε πράγματα που γνωρίζει πως δεν θα ωφελήσουν στην ψυχή μας. Του ζητάμε να διορθώσει λ. χ. τα οικονομικά μας για να επανέλθουμε στην τρυφηλή ζωή που πριν από λίγα χρόνια κάναμε όλοι μας! Έτσι δεν είναι; Του ζητάμε ακόμη να μας βρει εργασία, ώστε να μην είμαστε άνεργοι. Λησμονούμε όμως να του υποσχεθούμε πως η εργασία μας θα γίνεται προς δόξα του ονόματός Του. Δηλαδή θα συνοδεύεται από την εξ’ ολοκλήρου τήρηση των εντολών Του. Ποιό θα είναι το όφελος για παράδειγμα να σε αναδείξει και πάλι γενικό διευθυντή μίας μεγάλης εταιρίας, να αποκτήσεις με τον παχυλό μισθό που θα παίρνεις πάμπολλα αγαθά και ταυτόχρονα να πορνεύεις, να κλέβεις, να ψευδομαρτυρείς, να μοιχεύεις, να συκοφαντείς τον πλησίον σου. Γι’ αυτό έστειλε αυτήν τη δοκιμασία που αποβλέπει στην μετάνοιά μας. Και τι σημαίνει μετάνοια; Μετάνοια σημαίνει να μην επαναλαμβάνουμε τα ίδια λάθη που κάναμε... και συνεχίζουμε δυστυχώς να κάνουμε. Δες έξω στην κοινωνία και θα καταλάβεις τι εννοώ. Σύζυγοι μοιχεύουν, νέοι και νέες πορνεύουν, η συκοφαντία, η κλεψιά, το ψέμα, η υποκρισία, η υπερηφάνεια, η ανωμαλία κυριαρχούν στις ανθρώπινες σχέσεις. Για να επέμβει λοιπόν ο Θεός πρέπει εμείς να αλλάξουμε. Γιατί η αμαρτία μας καθιστά τυφλούς και δεν Τον βλέπουμε, μας καθιστά κουφούς και δεν τον ακούμε, μας καθιστά μουγγούς στην ψυχή και δεν του μιλάμε με ταπείνωση και ειλικρίνεια. Κι όλα αυτά Τον εμποδίζουν να μας πλησιάσει και ως ιατρός σωμάτων και ψυχών να μας βοηθήσει.

- Έχει δίκαιο ο Μανώλης. Συμφωνώ μαζί του-είπε τότε ο Λυκούργος-! Ο Θεός και ακούει και βλέπει Αναστάση. Και για να καταλάβετε γιατί το λέω αυτό θα σας εξιστορήσω ένα γεγονός που συνέβη στον θείο μου τον Παύλο, τον αδελφό της μάνας μου. Ο θείος μου είναι πολύ κοντά στην Εκκλησία. Είναι άνθρωπος της προσευχής. Εδώ και δεκαετίες επισκέπτεται το Άγιο Όρος και γνώρισε πολλούς σοφούς γέροντες. Με τον π. Παϊσιο μάλιστα είχαν αναπτύξει μεγάλη φιλία και πολλές φορές διηγείται θαύματα που βίωσε προσωπικά ο ίδιος, ενώ πολλά από τα βιβλία που κυκλοφορούν για το γέροντα εμπεριέχουν τις μαρτυρίες του. Στις δυσκολίες του ο θείος μου επικαλείται πάντα τον Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους και τις λύνει πολύ εύκολα θα έλεγα. Πριν λοιπόν από έναν χρόνο η πίεσή του έφθασε 23! Πήρε έναν φίλο του καρδιολόγο γιατρό, ο οποίος του συνέστησε σειρά εξετάσεων. Του έκλεισε ραντεβού και για στεφανιογράφημα στο νοσοκομείο «Ερυθρός» αλλά όταν πήγε εκεί διαπίστωσε πως το μηχάνημα δεν λειτουργούσε και του έκλεισαν ραντεβού δύο μήνες αργότερα. Ο θείος Παύλος τους είπε να είναι ευλογημένο και έφυγε ήσυχος για το σπίτι του. Ο γιατρός του όμως ανησυχούσε και φρόντισε να του κλείσει έπειτα από τρεις ημέρες ραντεβού στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός» για το στεφανιογράφημα.

Ο θείος μου πήγε στον «Ευαγγελισμό» και ετοιμάσθηκε αφού υπέγραψε πρώτα ένα έγγραφο για την εξέταση. Επειδή στο χώρο της εξέτασης ακουγόταν μουσική ο θείος παρακάλεσε τον γιατρό να του επιτρέψει να λέει δυνατά την προσευχή του. Εκείνος δεν είχε αντίρρηση. Άρχισε λοιπόν να λέει συνεχώς «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με»! Κάποια στιγμή ο γιατρός λέει: Η μία αρτηρία είναι κατά 95% κλειστή. Θα χρειαστούν 15 λεπτά να αποκαταστήσουμε την βλάβη. Καθώς προχωρούσε η διαδικασία ο γιατρός φώναξε «τον χάνομαι, τον χάνομαι, πάει ο άνθρωπος»! Ο θείος έβλεπε τις νοσοκόμες ανήσυχες αλλά δεν σταμάτησε να προσεύχεται δυνατά. Ένιωσε τα πέντε εκείνα κρίσιμα λεπτά πως φεύγει και παρακάλεσε τον Χριστό να του στείλει για παρηγοριά στα τελευταία του τον Απόστολο, το όνομα του οποίου έφερε και τον γέροντα Παϊσιο. Ξαφνικά βλέπει τον Απόστολο Παύλο με έναν λευκό μανδύα να στέκεται δίπλα του και να του χαμογελά και τον γέροντα Παϊσιο να του χαϊδεύει το κεφάλι και να του λέει: «Μην φοβάσαι ρε! Πες στο γιατρό να προχωρήσει και να μην σκιάζεται, η αρτηρία θα ανοίξει. Δεν ήρθε η ώρα σου»! Νόμιζε όπως μας έλεγε πως ονειρευόταν. Άνοιξε και έκλεισε τα μάτια του και είδε πως η εικόνα που έβλεπε δεν άλλαξε! Τότε λέει με θάρρος στο γιατρό να προχωρήσει και να μην φοβάται η αρτηρία θα ανοίξει. «Προχώρα γιατρέ και μη φοβάσαι. Όλα θα πάνε καλά. Συνέχιζε ταυτόχρονα να λέει την προσευχή πιο δυνατά. Τελικά όλα πήγαν καλά και ο γιατρός και οι νοσοκόμες μιλούσαν για θαύμα. Οι νοσοκόμες μάλιστα του ζητούσαν να τις εξηγήσει το λόγο που έλεγε δυνατά την προσευχή του Ιησού. Εκείνος βρήκε ευκαιρία να τούε πει για τους θησαυρούς της Ορθόδοξης πίστης. Σε όλες μάλιστα χάρισε από ένα κομποσχοίνι, φεύγοντας από το νοσοκομείο. Επειδή έχουμε αργήσει όμως δεν θα σας πω την παρέμβαση του γέροντα Ζωσιμά και του Αγίου Νεκταρίου σε ένα ολοφάνερο θαύμα, που έγινε και πάλι στο θείο μου. Θα το κρατήσω να σας το διηγηθώ σε κάποια άλλη συνάντησή μας. Πάντως ρε Αναστάση σε θαυμάζω. Λίγα παιδιά από την τάξη μας πιστεύουν στο Θεό. Μπράβο σου που πας στον γέροντα. Εγώ τόσα χρόνια με παρακαλάει ο θείος μου να με πάει στο Άγιο Όρος και όλο το παραμελώ με τις δουλειές. Ελπίζω να έχουμε επαφές και να μην χαθούμε. Και να ξέρεις όποιος είναι κοντά στην Εκκλησία και τον Χριστό δεν μένει ποτέ άνεργος. Έτσι λέει ο θείος μου!

-Δεν θα χαθούμε Λυκούργο, δεν θα χαθούμε! Τώρα έχω την κάρτα σου με τα τηλέφωνά σου και με την πρώτη ευκαιρία θα συναντηθούμε στην Αθήνα, είπε ο Αναστάσης, αποχαιρετώντας τον φίλο του.

 (συνεχίζεται)      

 

ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr

Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΝΙΟΣ 2013