Ορθόδοξη Φλόγα: Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. '' Εκδηλώσεις και Ιερές τελετές που τελούνται στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων ''.

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.

'' Εκδηλώσεις και Ιερές τελετές που τελούνται στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων ''.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τήν Πέμπτην, 26^ην Ὀκτωβρίου/8^ην Νοεμβρίου 2012, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ ἱερόν Ναόν, τόν ἐντός τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί παρά τήν Σχολήν, τήν ἐπονομαζομένην «τοῦ Ἁγίου Δημητρίου». Ὁ ἱερός αὐτός Ναός εἶναι εἷς τῶν ἀρχαίων Ναῶν τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Παλαιάν Πόλιν τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐχρησίμευε δέ ὡς Ναός διά τούς μαθητάς τῆς προσκειμένης αὐτῷ ἄχρι τοῦ 1970 Ἱερατικῆς Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου.

Εἰς τόν ἱερόν ναόν τοῦτον προεξῆρξεν ὡς χοροστατῶν ἀφ’ Ἑσπέρας τοῦ Ἑσπερινοῦ, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐν ᾧ οἱ Ἁγιοταφῖται Ἱερομόναχοι ἐτέλεσαν τήν μετ’ ἀρτοκλασίας ἀκολουθίαν, ὡς ἐφημέριοι ὑπό τόν ἐφημερεύοντα Ἀρχιμανδρίτην π. Κάλλιστον καί ἔψαλαν εἰς ὕφος Βυζαντινόν ὁ Πρωτοψάλτης τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ π. Εὐσέβιος καί ὁ Τυπικάρης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀλέξιος καί παρηκολούθησαν ἐν εὐλαβείᾳ μοναχοί, μονάζουσαι καί προσκυνηταί καί οἱ δόκιμοι μαθηταί τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς, τῆς στεγαζομένης νῦν εἰς τό κτίριον τῆς Ἁγίας Σιών. Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε πάλιν ὡς χοροστατῶν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων καί οἱ ἐφημέριοι τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης ἐτέλεσαν τήν θείαν Λειτουργίαν, εἰς τήν ὁποίαν προσῆλθον πολλοί εὐσεβεῖς Ἑλληνορθόδοξοι καί Ἀραβόφωνοι πιστοί καί οἱ Ἀραβόφωνοι μαθηταί τῆς λειτουργούσης νῦν παρά τόν ἱερόν Ναόν Σχολῆς τοῦ Πατριαρχείου δι’ Ἀραβοφώνους μαθητάς.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος ηὐχήθη τάς πρεσβείας καί τήν προστασίαν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου εἰς τούς Ἁγιοταφίτας Πατέρας, τούς συναχθέντας εἰς τό Ἐπιτροπικόν καί εἰς πάντας τούς τιμήσαντας διά τῆς συμμετοχῆς αὐτῶν τήν λαμπράν ἑορτήν ταύτην. Ἠκολούθησε σχολική ἐκδήλωσις εἰς τό παρά τόν Ἱερόν Ναόν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σχολεῖον τοῦ Πατριαρχείου, εἰς τήν ὁποίαν ἐκδήλωσιν ἀνεγνώσθη τό συναξάριον τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀραβιστί καί ἑλληνιστί, καί οἱ μαθηταί ἐπαρουσίασαν παιδικούς χορούς καί πάντες ἐχάρησαν μέ τό ἑόρτιον κέρασμα καί τάς ἑορτίους προσφωνήσεις τῶν διδασκάλων καί τοῦ Διευθυντοῦ τῆς Σχολῆς κ. Σαμήρ Ζανανήρη.

Τήν ἐκδήλωσιν ἐπεσφράγισεν ἡ ἑόρτιος προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἔχουσα ὡς ἕπεται: «Ἀθλήσεως καύχημα, μάρτυς Δημήτριε, Χριστὸν ἐνδυσάμενος, κατεπολέμησας, ἐχθρὸν τὸν ἀνίσχυρον· πλάνην γὰρ τῶν ἀνόμων, ἐν αὐτῷ καταργήσας, γέγονας τοῖς ἐν πίστει, εὐσεβείας ἀλείπτης· διό σου καὶ τὴν μνήμην, σεπτῶς πανηγυρίζομεν», ψάλλει ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, διδάσκοντες καί διδασκόμενοι. Σήμερον ἡ Ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τελεῖ τήν μνήμην τοῦ ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοῦ Μυροβλήτου τοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ.

Οὗτος ὁ πιστός μάρτυς τοῦ Χριστοῦ διέπρεψεν ὡς διδάσκαλος τῆς πίστεως τοῦ Χριστοῦ γενόμενος οὕτω, ὡς λέγει ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ, «τοῖς ἐν πίστει εὐσεβείας ἀλείπτης». Ἡ Ἁγία ἡμῶν Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία προσδίδει ἰδιαιτέραν τιμήν εἰς τόν ἑορτασμόν τῶν ἁγίων αὐτῆς μαρτύρων, μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο ὁ μελῳδός τοῦ Ἁγίου Δημητρίου ἀναφωνεῖ: «Ὤ τοῦ παραδόξου θααύματος! Ἐν οὐρανῷ καὶ ἐν γῇ, ἀγαλλίαμα σήμερον, ἐν τῇ μνήμῃ ηὔγασται Δημητρίου τοῦ μάρτυρος, ἐκ τῶν ἀγγέλων ἐπαίνοις στέφεται, καὶ ἐξ ἀνθρώπων ᾄσματα δέχεται», «Ὥ οἷον ἤθλησε! πῶς καλῶς ἠγώνισται! δι’ οὗ ἐχθρός πέπτωκεν ὁ δόλιος, Χριστοῦ νικήσαντος».

Ἡ νίκη τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ ἐπικράτησις τῆς τελείας τοῦ Θεοῦ ἀγάπης ἐπί τοῦ μίσους τοῦ υἱοῦ τῆς ἀπωλείας, τοῦ διαβόλου. Εἶναι ἡ ἐπικράτησις τοῦ φωτός τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας ἐπί τοῦ σκότους τῆς πλάνης τοῦ διαβόλου. Διά τοῦτο ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἀπολογούμενος ὑπέρ τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῶν μιμητῶν Αὐτοῦ, δηλονότι τῶν μαρτύρων, λέγει: «οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις”, (Ἐφεσ. 6,12). Ἡ Ἐκκλησία, οὖσα τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι θεανθρώπινος, δηλονότι θεία καί ἀνθρωπίνη, ἐν τῇ ὑποστάσει αὐτῆς, ὁρατή καί ἀόρατος, ἐπίγειος καί οὐράνιος καί, κατά τήν φράσιν τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, στρατευομένη καί θριαμβεύουσα. Ἰδού, λοιπόν, διά τί ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας λέγει: «Ἐν οὐρανῷ καί ἐν γῇ, ἀγαλλίαμα σήμερον, ἐν τῇ μνήμῃ ηὔγασται Δημητρίου τοῦ μάρτυρος». Ἡ ἑόρτιος καί παγκόσμιος πανήγυρις τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου μεγαλομάρτυρος Δημητρίου μᾶς ὑπενθυμίζει τόν ἀγῶνα, τόν ὁποῖον ἔχομεν ἀναλάβει, ἀφ’ ἧς στιγμῆς ἐνεδύθημεν τόν Χριστόν. Διά τοῦτο ὁ ἱερός Χρυσόστομος κηρύττει λέγων: «Τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος».

Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀγαπητά παιδιά, καλούμεθα νά γίνωμεν μιμηταί τῶν μαρτύρων, καθώς οὗτοι ἐγένοντο μιμηταί τοῦ πάθους τοῦ Χριστοῦ, ἐνδυσάμενοι τόν Χριστόν. Καλούμεθα, ἀγαπητοί μου, νά ἐξοπλισθῶμεν μέ τόν πνευματικόν ὁπλισμόν τοῦ Χριστοῦ, διά νά δυνάμεθα νά ἀντιμετωπίσωμεν τά πανοῦργα τεχνάσματα τοῦ διαβόλου καί διά νά συνεχίσωμεν τήν ἀποστολήν τῆς μαρτυρίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς μαρτυρίας τῆς ἀγάπης διά τήν Ἁγίαν Πόλιν Ἱερουσαλήμ.
«Ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου», παραγγέλλει ὁ ἀπόστολος Παῦλος. Δεηθῶμεν τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, ὁ ὁποῖος εἶναι καί προστάτης τῆς Πατριαρχικῆς αὐτῆς Σχολῆς, ἀλλά κατ’ ἐπέκτασιν καί τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ, ὅπως προστατεύῃ, φυλάττῃ καί κατευθύνῃ τά διαβήματα ἡμῶν εἰς τήν ὁδόν τῆς ἀληθείας καί τῆς ἐλευθερίας. Ἀμήν καί ἔτη πολλά».
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ

ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΠΟΛΕΩΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

κ.κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ Γ‘ Τῼ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤῼ ΠΑΤΡΙΑΡΧῌ

ΜΟΣΧΑΣ κ.κ. ΚΥΡΙΛΛῼ

ΕΠΙ Τῌ ΕΙΡΗΝΙΚῌ ΑΥΤΟΥ ΕΠΙΣΚΕΨΕΙ

ΑΠΟ 9^ης - 14^ης ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2012

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΤΑΦΟΝ.

Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε, Ἡ Ἑκκλησία τῆς Ἁγίας Σιών, ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἁγίων Τόπων, ἡ Ἑκκλησία τῆς γῆς τῆς ἐπαγγελίας καί τῶν προφητῶν, ἡ Ἑκκλησία τῆς ἐνσάρκου ἐμφανείας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ Ἑκκλησία τοῦ ὑπερῴου καί τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ Ἑκκλησία τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, τῶν μαρτύρων καί τῶν ὁσίων ἀσκητῶν, ὑποδέχεται σήμερον ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει εἰς τούς κόλπους αὐτῆς τήν ἀδελφήν Ἑκκλησίαν τῆς Ρωσίας, τήν Ἑκκλησίαν τοῦ ἁγίου Βλαδιμήρου καί τῆς ἁγίας βασιλίσσης Ὄλγας, τήν Ἑκκλησίαν τῶν μεγάλων στάρετς καί τῶν ἀναριθμήτων νεομαρτύρων εἰς τό πρόσωπον τοῦ σεπτοῦ αὐτῆς Προκαθημένου, τῆς λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος καί τῆς τιμίας Αὐτῆς συνοδείας, πραγματοποιούσης κατ᾿ αὐτάς τήν «εἰρηνικήν Αὐτῆς ἐπίσκεψιν» παρ᾿ Ἡμῖν. Ἐπί τῷ λίαν σημαντικῷ γεγονότι τούτῳ διά τήν ζωήν τῶν ἁγιωτάτων Ἑκκλησιῶν Ἡμῶν ἡ Ὑμετέρα λίαν ἀγαπητή καί περισπούδαστος Ἡμῖν Μακαριότης ἐγένετο δεκτή ἐν πάσῃ τιμῇ ἐν ἐπισήμῳ ὑποδοχῇ εἰς τήν εἴσοδον τῆς παλαιᾶς πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων παρά τήν Πύλην τοῦ Δαβίδ, παρουσίᾳ ἀντιπροσώπων Ἡμῶν μελῶν τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἡμῶν Ἀδελφότητος, τῶν ἐκπροσώπων τῶν Χριστιανικῶν Ἑκκλησιῶν τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν τοπικῶν πολιτικῶν παραγόντων, ἐκεῖθεν δέ ἐν πομπῇ ἐπισήμῳ, Ἡμεῖς προσωπικῶς ὑπεδέχθημεν Ὑμᾶς εἰς τήν Πύλην τοῦ παλαιφάτου ἡμῶν Πατριαρχείου καί τῶν κωδώνων χαρμοσύνως κρουομένων προσήλθομεν εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, τό Κωσταντίνειον τοῦτο σέμνωμα τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, νῦν δέ ἐν δέει καί εὐλαβείᾳ προσκυνοῦμεν ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου καί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ τά ἴχνη τοῦ σαρκί σταυρωθέντος, παθόντος καί ταφέντος καί ἐνδόξως τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ Ἀναστάντος Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ὤ τῆς εὐσπλαγχνίας καί συγκαταβάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ ὁμιλήσαντος ἡμῖν τοῖς ἀνθρώποις ἐν τῇ προσλήψει τῆς σαρκός ἡμῶν, τῷ πάθει τοῦ σταυροῦ Αὐτοῦ, τῇ καθόδῳ εἰς ᾋδην καί τῇ τριημέρῳ ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσει Αὐτοῦ καί συναναστήσαντος ἡμᾶς Ἑαυτῷ καί μέχρις οὐρανοῦ ἀναβιβάσαντος ἡμᾶς, ὅτε ἐνδόξως ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός Αὐτοῦ. Ὤ τῆς ἀγάπης Αὐτοῦ, τοῦ καταξιώσαντος ἡμᾶς νῦν νά προσκυνῶμεν τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ ἐν τῷ τόπῳ, ἐν ᾧ τά θαυμαστά μυστήρια ταῦτα ἐτελεσιουργήθησαν. Δεῦτε, οὖν, Μακαριώτατε καί Ἡμεῖς, συμπροσκυνήσωμεν Χριστῷ μετά Πατρός ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ, μετ’ εὐλαβείας, πίστεως, χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως, εὐχαριστίας καί δοξολογίας, ἀκολούθως δέ συνανέλθωμεν εἰς τό παλαίφατον ἡμῶν Πατριαρχεῖον, ἵνα καί ἐν αὐτῷ ἐκ τῆς ἀδελφικῆς Ἡμῶν συναναστροφῆς συνευφρανθῶμεν.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Η «ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ» ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ.

Τήν Παρασκευήν, 27^ην Ὀκτωβρίου/9^ην Νοεμβρίου 2012, ἤρξατο ἡ «Εἰρηνική Ἐπίσκεψις» τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κυρίλλου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων

Ἔθος ἀρχαῖον εἰς τήν ζωήν καί τάξιν τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν εἶναι ἡ πραγματοποίησις ἐπισκέψεως τοῦ ἑκάστοτε νεωστί ἐκλεγομένου Πατριάρχου ἤ Ἀρχιεπισκόπου Προκαθημένου τῶν Αὐτοκεφάλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εἰς τάς ἄλλας Ὀρθοδόξους Αὐτοκεφάλους Ἐκκλησίας διά τήν δήλωσιν πλήρους ἐν Χριστῷ κοινωνίας ἐν τοῖς δόγμασι καί μυστηρίοις τῆς Ἐκκλησίας. Εἰς τό πλαίσιον τῆς τάξεως αὐτῆς πραγματοποιεῖται κατ’ αὐτάς ἀπό 27^ης Ὀκτωβρίου/ 9^ηςΝοεμβρίου ἕως 1^ης/14^ης Νοεμβρίου 2012, ἡ «Εἰρηνική Ἐπίσκεψις» τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου εἰς τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, κατόπιν ἀμοιβαίων συνεννοήσεων μεταξύ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.

Οὕτως, ἡ ἐπίσκεψις ἤρξατο μετά τήν ἐκ Ρωσίας ἄφιξιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Κυρίλλου εἰς τό ἀεροδρόμιον τοῦ Τέλ Ἀβίβ καί εἰς τήν Ἱερουσαλήμ δι’ ἐπισήμου ὑποδοχῆς ἐν τῇ Πύλῃ τοῦ Δαβίδ, τήν 5.00 μ.μ. τῆς Παρασκευῆς, 27^ης Ὀκτωβρίου /9^ης Νοεμβρίου 2012.

Εἰς τήν ὑποδοχήν αὐτήν ἀντεπροσώπευσαν τό Πατριαρχεῖον ἡ συνοδευτική Ἐπιτροπή καθ’ ὅλην τήν ἐπίσκεψιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ρωσίας κ.κ. Κυρίλλου, ἀποτελουμένη ἐκ τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου Ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Μόσχαν. Ἐπίσης τό Πατριαρχεῖον ἀντεπροσώπευσαν οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί Ἱερομόναχοι ἐν ἐπισήμῳ περιβολῇ, οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Χριστιανικῶν δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, οἱ ἐκπρόσωποι τῶν πολιτικῶν τοπικῶν Ἀρχῶν καί τῆς Ἀστυνομίας καί ἡ κ. Μήτση Ἀσπασία ἐκπρόσωπος τοῦ Γενικοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου εἰς Ἱεροσόλυμα καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Βρεττανικοῦ Προξενείου καί τοῦ Τουρκικοῦ Προξενείου καί πλῆθος λαοῦ συνωστιζομένου καί ἐν χαρᾷ ἐπευφημοῦντος τήν ἄφιξιν τοῦ Πατριάρχου τῆς Ρωσίας.

Ἐκ τῆς Πύλης τοῦ Δαβίδ ἡ σχηματισθεῖσα συνοδεία προῆλθε πρός τήν Πύλην τοῦ Πατριαρχείου. Εἰς τήν Πύλην τοῦ Πατριαρχείου ὑπεδέχθη τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην τῆς Ρωσίας ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος Γ’, ἐκεῖθεν δέ μετά τόν Πατριαρχικόν ἀσπασμόν ἡ πομπή, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἐπορεύθη διά τῆς Χριστιανικῆς ὁδοῦ πρός τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως ἐν ἀκολουθίᾳ πολλοῦ λαοῦ συνωστιζομένου καί ἐν χαρᾷ ψάλλοντος ἐκκλησιαστικούς ὕμνους.

Ἅμα τῇ εἰσόδῳ εἰς τόν Ναόν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσεκύνησε εἰς τό Προσκύνημα τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί ἐνεδύθη μανδύαν καί τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ψάλλοντος τό «εἰσελεύσομαι…» προσῆλθε πρός τόν Πανάγιον Τάφον. Ἐνταῦθα, μετά τήν προσκύνησιν, ἀνέγνωσεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος τό κατά Μᾶρκον ἅγιον Εὐαγγέλιον τῆς Ἀναστάσεως, μεθ’ ὅ ἀνεπέμφθη δέησις. Ἀκολούθως εἰς τό Καθολικόν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐνδεδυμένος τόν μανδύαν προεξῆρξε τῆς Δοξολογίας, τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων ἀναμένοντος ἐντός τοῦ Ἱεροῦ Βήματος.

Μετά τό πέρας τῆς Δοξολογίας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε ἀπό τόν σολέα τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον ,ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί: «Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, Σεβασμιώτατοι και Θεοφιλέστατοι Αρχιερείς, Αγαπητοί πατέρες, αδελφοί και αδελφές,
Τρόμος και χαρά πληρούν την καρδιά μου κάθε φορά, καθώς επισκέπτομαι αυτό το μεγαλύτερο επί της γης ιερό προσκύνημα του Ζωοδόχου και Παναγίου Τάφου του Κυρίου. Τρόμος, διότι πλησιάζω ένα μεγάλο ιερό: έναν τόπο του σταυρικού αγώνος του Ενσαρκωθέντος Θεού διά τη σωτηρία όλου του κόσμου από τις αμαρτίες, έναν τόπο, όπου ο Θεός ετάφη κατά σάρκα, αλλά δεν έπαυσε να επιτελεί το λυτρωτικό Αυτού έργο, διά της ψυχής κατελθών εις τον Άδην και εξάξας εκείθεν τους δεσμώτες του, έναν τόπο, όπου δυνάμει της Θειότητος Αυτού ανέστῃ και έντρομους κατέστησε τους δεσμοφύλακες. Χαρά, διότι θανάτῳ Αυτού ο Κύριος επάτησε τον θάνατο, νίκῃ Αυτού ελευθέρωσε όλη την ανθρωπότητα από τη δουλεία της αμαρτίας και μας άνοιξε τις πύλες της Βασιλείας Αυτού. Πράγματι όπως είπε ο προπάτωρ Ιακώβ: «ὡς φοβερὸς ὁ τόπος οὗτος· οὐκ ἔστι τοῦτο ἀλλ᾿ ἢ οἶκος Θεοῦ καὶ αὕτη ἡ πύλη τοῦ οὐρανοῦ (Γεν. 28. 17). Είναι όνειρο κάθε Χριστιανού όπως, έστω και μια φορά στη ζωή, καταξιωθεί να βρεθεί στους Αγίους Τόπους, να πορευθεί την οδό του Μαρτυρίου, να προσκυνήσει τα μέρη, όπου βάδιζαν τα βήματα του Κυρίου, να ασπασθεί τον λίθο, όπου έκειτο το Σώμα του Ιησού, Ζωοδόχο και Θαμμένο.

Ο Κύριος με αξίωσε να επισκεφθώ επανειλημμένως αυτά τα μεγάλα χριστιανικά προσκυνήματα. Αλλά η παρούσα μου επίσκεψη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα, διότι είναι η πρώτη φορά που έρχομαι στους Αγίους Τόπους διά να προσευχηθώ εκ μέρους όλης της Ρωσικής Εκκλησίας, η οποία το έτος 2009 με εξέλεξε Προκαθήμενο Αυτής. Και σήμερον μου φέρνει μεγάλη χαρά εις αυτό τον ιερό χώρο να προσαγορεύσω θερμώς την πεφιλημένη Μακαριότητά Σας και την περι Υμάς τετιμημένη Ιεραρχία και τον ιερό κλήρο του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Ως προσκυνητές εκ Ρωσίας, Ουκρανίας, Λευκορωσίας, Μολδαβίας και άλλων χωρών της Αγίας Ρωσίας αφίχθημεν στην Αγία Πόλη, όπως ομοψύχως υποβάλωμε τα βαθύτερα μας σέβη προς την απ΄ αιώνος φύλακα των Παναγίων Προσκυνημάτων της Παλαιστίνης την Αγιωτάτη Μητέρα των Εκκλησιών. Αυτό το σεβασμό οι λαοί μας τον τρέφουν στο διάβα πολλών αιώνων, οι οποίοι μεσολάβησαν από την στιγμή της κοινής τους βαπτίσεως στα ύδατα του Δνείπερου. Θέλουμε να ανανεώσουμε τα αδελφικά μας συναισθήματα, να αναθερμάνουμε τις καρδιές μας με τη ζέση της αμοιβαίας αγάπης και εν ειρήνῃ του Χριστού και ενότητί μας να αναπέψουμε κοινή ευχαριστία και δέηση υπέρ ειρήνης του σύμπαντος κόσμου, ευσταθείας των αγίων του Θεού Εκκλησιών και της των πάντων σωτηρίας.

Η ιδική Μας δέηση είναι υπέρ της ειρήνης της Ιερουσαλήμ και όλης της Ανατολής, η οποία διέρχεται σήμερα δύσκολη εποχή, όπως επί του τόπου της μεγάλης νίκης του Χριστού επικρατήση μεταξύ των ανθρώπων ειρήνη και συμφωνία. Η χάρις του Εσταυρωθέντος, Αναστάντος και Αναληφθέντος Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ειη μετά πάντων ημών. Αμήν». Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσεκύνησε εἰς τόν Φρικτόν Γολγοθᾶν. Μετά τήν προσκύνησιν, κατελθόντες οἱ Προκαθήμενοι καί ἀκολουθούμενοι ὑπό τῶν τιμίων συνοδειῶν A‎ὐτῶν καί τοῦ τοῦ λαοῦ ἀνῆλθον εἰς τά Πατριαρχεῖα. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ:

«Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε,
Προσκυνήσαντες μόλις σύν Θεῷ τόν Τίμιον Σταυρόν καί ὑμνήσαντες καί δοξάσαντες τήν τοῦ Χριστοῦ Ἁγίαν Ἀνάστασιν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐν τῷ Πανιέρῳ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως, ἀνήλθομεν νῦν εἰς τά Πατριαρχεῖα, εἰς τήν ἀπ’ αἰώνων ἕδραν ταύτην τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων, τῆς πόλεως τοῦ Βασιλέως τοῦ Μεγάλου.

Ἐν ταύτῃ μετά περιχαρείας πολλῆς, ἀγάπης ἀδελφικῆς εἰλικρινοῦς καί τελείας καί τιμῆς ἰδιαζούσης ὑποδεχόμεθα καί χαιρετίζομεν καί προσφωνοῦμεν διά τοῦ «εὗ παρέστητε» Ὑμᾶς, τόν λίαν ἀγαπητόν Ἡμῖν καί περισπούδαστον ἐν Χριστῷ ἀδελφόν Μακαριώτατον Πατριάρχην τῆς Ἁγιωτάτης ἀδελφῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας, τόν ἀγαπήσαντα τά σκηνώματα Σιών τῆς Ἁγίας, ἐπισκεφθέντα αὐτά πολλάκις εἰς τό παρελθόν, ἐλθόντα δέ νῦν, ἵνα ἐπισκεφθῇ αὐτά καί ἐν τῇ καθιερωμένῃ κατά τήν τάξιν τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας «εἰρηνικῇ ἐπισκέψει» μετά τήν ἐπαξίαν ἐκλογήν Ὑμῶν εἰς τήν ποιμαντορικήν οἰακοστροφίαν τῆς Ἐκκλησίας τῆς μεγάλης καί εὐσεβοῦς χώρας τῆς Ρωσίας καί τήν θεόθεν κλῆσιν Ὑμῶν, ὅπως ὁδηγήσητε αὐτήν εἰς τήν νέαν ἀναγεννητικήν καί ἀνακαινιστικήν πορείαν αὐτῆς, τήν ὁποίαν αὕτη ἀκολουθεῖ μετά τόν ἀπηνῆ διωγμόν εἰς βάρος αὐτῆς, ὁ ὁποῖος ναί μέν ἐταλάνισε, κατεβασάνισε καί κατεπόνησε, οὐχ ἧττον ὅμως δέν κατέβαλεν αὐτήν, δέν κατίσχυσεν αὐτῆς, ἀλλ’ ἔδωσεν αὐτῇ ἀφορμήν, ἵνα ἐξέλθη ἐκ τῆς δοκιμασίας δυνατωτέρα καί ἐνδοξοτέρα.

Ἐν τῇ ἀφάτῳ, ὅθεν, χαρᾷ ὡς ἐκ τῆς παρουσίας τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς καί περισπουδάστου Ἡμῖν Μακαριότητος εἰς τό κατά τόν προκάτοχον Ἡμῶν ἀείμνηστον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων Δοσίθεον, ἱερόν «ὀσπίτιον» τῆς Γεραρᾶς ἡμῶν Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος καί τοῦ ἡμετέρου παλαιφάτου Πατριαρχείου, εὐχόμεθα Αὐτῇ ἐκ μυχίων ὑγιείαν, εὐστάθειαν, εὐλογημένην, πλουσίαν εἰς πνευματικάς ἐμπειρίας προσκυνηματικήν θεωρίαν καί εὐόδωσιν τῶν ἔργων Αὐτῆς καί τῆς Ἐκκλησίας, ἥν Αὕτη ποιμαίνει, ἐν πᾶσι πρός δόξαν τοῦ εὐλογημένου ὀνόματος τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν». Μετά τό τέλος τῆς προσφωνήσεως ταύτης ἀπένειμε εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλον τήν ἀνωτάτην τιμητικήν διάκρισιν τοῦ Πατριαρχείου ἤτοι τόν Μεγαλόσταυρον τοῦ Τάγματος τῶν Ἱπποτῶν τοῦ Παναγίου Τάφου.

Συγκεκινημένος ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ἑλληνιστί ὡς ἕπεται: «Εκ βαθέων καρδίας ευχαριστώ τη Μακαριότητά Σας, διά την ευγενή πρόσκληση, όπως επισκεφθώ το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τη θερμή φιλοξενία της οποίας τυγχάνω στους Αγίους Τόπους. Η παρούσα επίσκεψή μου είναι κυρίως προσκυνηματική περιήγηση στην Αγιωτάτη Εκκλησία Ιεροσολύμων, Μητέρα πασών των Εκκλησιών και αφετηρία απ΄ όπου η Καλή Είδηση διεδόθη από τους Αγίους Αποστόλους σε όλη την οικουμένη. Εμείς στη Ρωσία πάντα είχαμε ιδιαίτερη σχέση με την Ορθόδοξη Εκκλησία Ιεροσολύμων και τους Προκαθημένους αυτής. Ενθυμούμεθα πάντα ότι οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων στον Πανάγιο Τάφο αναπέμπουν δεήσεις υπέρ των Ορθοδόξων χριστιανών τόσο της βιβλικής περιοχής, όσο και όλης της οικουμένης. Τις αγίες Σας ευχές εκζητούμεθα Μακαριώτητε υπέρ της Εκκλησίας της Ρωσίας και των λαών της Αγίας Ρωσίας, τους οποίους ποιμαίνει. Η φράση «Γη Αγία» δεν αποτελεί ανθρώπινο εφέυρημα. Ο ίδιος ο Κύριος είπε στον Άγιο Προφήτη Μωϋσή: Ὁ γὰρ τόπος, ἐν ᾧ σὺ ἕστηκας, γῆ ἁγία ἐστί (Εξογ. 3. 5). Εάν αυτό ειπώθηκε διά την έρημο πλησίον του Όρους Χωρήβ, όπου έγινε η εν τη Φλεγομένη Βάτω θεοφάνεια, πόσο μάλλον αγιότοκος ανεδείχθη η Παλαιστίνη. Εδώ ήταν όπου εγεννήθη, εκήρυξε, εσταυρώθη και ετάφη ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός. Εδώ ήταν όπου Αυτός ανέστη ενδόξως εκ νεκρών. Εδώ ήταν, όπου ο Κύριος εθεμελίωσε την Εκκλησία και επίσης στους Αγίους Τόπους το Πνεύμα του Κυρίου επεφοίτησε εις τους Αποστόλους χορηγών αυτοίς τη Χάρη όπως διαδοθή η Εκκλησία έως τα πέρατα της γης.

Όπως μετά την Αγία Πεντηκοστή στην Ιερουσαλήμ ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν, (Πραξ. 2. 6), έτσι και σήμερον η Αγία Πόλη αποτελεί πόλο έλξεως πιστών από κάθε γωνιά της υφηλίου. Στους δρόμους της ακούγεται κάθε γλώσσα και διάλεκτος. Θέλω να ευχαριστήσω τη Μακαριότητά Σας, φύλακα των μεγάλων προσκυνημάτων, διά την πατρική φροντίδα, την οποία επιδεικνύετε προς την Ρωσική Εκκλησιαστική Αποστολή και τα πλήθη προσκυνητών από τις χώρες της δικαιοδοσίας του Πατριαρχείου Μόσχας, που καταφθάνουν εδώ. Στην καρδιά μου θα διατηρώ για πάντα τις καλύτερες αναμνήσεις από την επίσκεψη προς τα μεγάλα χριστιανικά προσκυνήματα, όπου ευρέθην και πάλιν συνοδεία της Μακαριότητός Σας. Θέλω να ευχηθώ στην Αγιοσύνη Σας σωματική δύναμη και την πανίσχυρη βοήθεια του Θεού στην Πατριαρχική Σας διακονία, ενώ στο θεοφιλές ποίμνιό Σας ειρήνη και την άνωθεν ενίσχυση σ΄ αυτή τη δύσκολη εποχή, την οποία διέρχονται σήμερα οι χριστιανοί της Μέσης Ανατολής». Τῶν κερασμάτων προσενεχθέντων, οἱ προσελθόντες εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου ἐζήτησαν τάς εὐλογίας τῶν Προκαθημένων καί ἐν εὐχαριστίᾳ καί χαρᾷ ἀπῆλθον εἰς τά ἴδια.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΙΣ ΤΗΣ Α.Θ.Μ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΤΗι Α.Θ.Μ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗι ΜΟΣΧΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΟΝ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΤΑΦΟΝ.

Ἁγία Πόλις Ἱερουσαλήμ, τῇ 11ῃ Νοεμβρίου 2012.

“Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε,

Τό μυστήριον τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου μυστικῶς ἀποκαλυφθέν εἰς Ναζαρέτ διά τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καί Μαρίας τῆς Παρθένου ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, σωματικῶς φανερωθέν τοῖς ἀνθρώποις εἰς Βηθλεέμ διά τῆς κατά σάρκα γεννήσεως Αὐτοῦ ἐπί Καίσαρος Ὀκταβιανοῦ Αὐγούστου, ἐτελειώθη διά τῆς Σταυρώσεως καί Ἀναστάσεως Αὐτοῦ ἐπί Ποντίου Πιλάτου ἐν τῷ ἁγίῳ τόπῳ τούτῳ, τήν δαψιλῆ χάριν τοῦ ὁποίου ἐν τῇ νυκτί ταύτῃ ἐν εὐλαβείᾳ καί εὐχαριστίᾳ ἀπολαμβάνομεν .

Ἐπί τοῦ τόπου τούτου τῆς λυτρωτικῆς σταυρικῆς θυσίας καί τῆς τριημέρου ἐκ νεκρῶν Ἀναστάσεως τοῦ Θεανθρώπου καί τῆς παγγενοῦς συναναστάσεως τοῦ Ἀδάμ, μετά πάροδον χρόνων, ὅτε πλέον οἱ δώδεκα θεοφόροι Ἀπόστολοι τοῦ ἐν δόξῃ ἀναληφθέντος εἰς οὐρανούς, ἐν δυνάμει ἐπιφοιτήσεως Πνεύματος Ἁγίου, εἶχον σαγηνεύσει καί ζωγρήσει τήν Οἰκουμένην, «ὁ ἐν βασιλεῦσι ἀπόστολος τοῦ Κυρίου Μέγας αὐτοκράτωρ Ἅγιος Κωνσταντῖνος», ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἁγία Ἑλένη καί ὁ Ἀρχιεπίσκοπος τῆς Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων Ἅγιος Μακάριος, ἀνήγειραν τό σέμνωμα τοῦτο τῆς χριστιανικῆς ἡμῶν πίστεως, τόν Πανίερον τοῦτον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως, «ὁ ὁποῖος συναγωνίζεται εἰς τήν ὡραιότητα τήν εὐπρέπειαν τοῦ ἄνω στερεώματος» καί ὁ ὁποῖος ἐν τοῖς Ἐγκαινίοις αὐτοῦ ηὐλογήθη, ὅπως ὑψωθῇ ἐν αὐτῷ ὁ ἐν αὐτῷ ἀνευρεθείς ζωοποιός τοῦ Κυρίου Σταυρός.

Ἔκτοτε διά μέσου τῶν αἰώνων ἀναρίθμητοι ἐτελέσθησαν ἱεραί ἀκολουθίαι καί ἀναρίθμητοι προσηνέχθησαν ἀναίμακτοι θυσίαι ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου. Ἑκατομμύρια εὐλαβεῖς προσκυνηταί ἐκ δυσμῶν καί βορρᾶ καί θαλάσσης καί ἑῴας προσελθόντες, μετέσχον τῶν ἱερῶν τελετῶν τούτων, ἐνεψυχώθησαν ἠθικῶς, ᾠκοδομήθησαν πνευματικῶς καί ἡγιάσθησαν ψυχικῶς καί σωματικῶς.

Ἡ ἐπιστασία καί ἡ μέριμνα τοῦ Πανιέρου τούτου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως καί ὅλων τῶν προσκυνημάτων τῆς Ἁγίας Γῆς καί τῶν ἱερῶν τελουμένων ἐν αὐτοῖς ἀνετέθη ὑπό τῆς Θείας Προνοίας εἰς τό Τάγμα τῶν Σπουδαίων μοναχῶν, τήν Ἀδελφότητα τοῦ Ἁγίου Τάφου ὑπό τόν Ἐπίσκοπον Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἀδελφότης αὕτη ἀνέλαβε νά διαφυλάσσῃ καί διακονῇ ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τούς Ἁγίους Τόπους ὡς τούς ἀψευδεῖς σιωπῶντας μάρτυρας, τά σιωπῶντα φυσικά τεκμήρια τῆς ἐπί γῆς σωτηριώδους ἐνσάρκου παρουσίας τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Διά τήν φύλαξιν καί κράτησιν τούτων διεξήχθησαν πολυχρόνιοι ἀγῶνες, διά τήν κατοχύρωσιν αὐτῶν διά φιρμανίων, βερατίων καί διεθνῶν συνθηκῶν κατεβλήθησαν ὑπέρογκα ποσά καί διά τήν προστασίαν αὐτῶν ἐνίοτε ἐθυσιάσθησαν ἀνθρώπιναι ζωαί.
Ἀφ’ ἧς δέ εὐλογημένης ὥρας ἡ χώρα τῶν Ρώσων ἐδέχθη τό φῶς τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πανάγιος Τάφος καί ὅλα τά ἅγια Προσκυνήματα τῆς Ἁγίας Γῆς, ἀπετέλεσαν πόλον ἕλξεως καί πηγήν ἀντλήσεως δυνάμεως πολυαρίθμων Ρώσων προσκυνητῶν, Πατριαρχῶν, Ἀρχιερέων, Αὐτοκρατόρων, ἱερέων καί πολλῶν εὐλαβῶν πιστῶν. Ταῦτα ἔτυχον τῆς ἐνισχύσεως καί συμπαραστάσεως τῶν Ρώσων Τσάρων καί προσκυνητῶν, ὁσάκις ταῦτα ἔχρῃζον ἀνακαινίσεως ἤ προστασίας ἐκ τῶν ἐπιβουλῶν δυνάμεων ἀλλοτρίων. Ἀμοιβαίως ἀνταποκρινόμενοι οἱ Προκάτοχοι Ἡμῶν ἀείμνηστοι Πατριάρχαι Ἱεροσολύμων, ἰδίᾳ οἱ Παΐσιος, Θεοφάνης καί Δοσίθεος, περιώδευον τήν Ρωσίαν, Οὐκρανίαν καί Μολδαβίαν καί μετέδιδον τήν χάριν τῶν Προσκυνημάτων τούτων καί ἐχειραγώγουν Ὀρθοδόξως τόν λαόν αὐτῶν.
Ἡ ἀκολουθηθεῖσα πρᾶξις καί τάξις αὕτη τῶν Πατέρων τῆς Σιωνίτιδος Ἐκκλησίας καί τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, συνεχίζεται ἄχρι τῆς σήμερον διά τῆς ὑπάρξεως Ἱερῶν Μονῶν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καί Ἱεροῦ Μετοχίου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων εἰς Μόσχαν ἐν ἀμοιβαίῳ σεβασμῷ τῆς ἐκκλησιαστικῆς τάξεως καί διά τῆς εἰρηνικῆς ταύτης ἐπισκέψεως καί τῆς θείας λειτουργίας ἐν τῇ νυκτί ταύτῃ εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον τοῦ Κυρίου.
Ἐν τῷ Πατριαρχικῷ Συλλειτούργῳ τούτῳ ἔχομεν τήν ὑψίστην ἔκφρασιν τῆς πλήρους συμφωνίας, κοινωνίας καί ὁμολογίας ἡμῶν ἐν τοῖς δόγμασι, τῇ παραδόσει καί τῇ πράξει τῆς Ὀρθοδόξου ἡμῶν Ἐκκλησίας. Τοῦτο τό μυστήριον τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ἀποτελεῖ τήν τελείαν καί ὑψίστην ἡμῶν χαράν καί εὐφροσύνην ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ. Τοῦτο ἀποτελεῖ καί τήν βεβαίωσιν καί ἐγγύησιν τῆς ἐλπίδος ἡμῶν καί προσδοκίας ὅτι κατά τήν ἀψευδῆ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἐπαγγελίαν θά πίωμεν αὐτό καινόν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ ( Ματθ. 26-29).
Ἐν τῷ μυστικῷ ὅθεν καί ἀρρήκτῳ συνδέσμῳ τοῦ μυστηρίου τούτου ἄς ἐνισχυθῶμεν, ἵνα συνεχίσωμεν νά διαφυλάσσωμεν ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ τήν ἐκ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων παραδοθεῖσαν ἡμῖν Ὀρθόδοξον Χριστιανικήν παρακαταθήκην, ἵνα ἐπαυξάνωμεν τήν παραδοθεῖσαν ἡμῖν Ὀρθόδοξον κληρονομίαν δι’ ἔργων ἀγαθῶν, διά διδαχῆς τῆς Ὀρθοδόξου καί ἀμωμήτου ἡμῶν πίστεως εἰς τά θεόθεν ἐμπεπιστευμένα Ἡμῖν ποίμνια, δι’ ἔργων πνευματικοῦ προσανατολισμοῦ, ἔργων φιλανθρωπίας, ἔργων προστασίας τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς ἀπό τῶν αἱματηρῶν πολέμων καί τῶν τρομοκρατικῶν ἐπιθέσεων καί προστασίας τῆς κτίσεως τοῦ Θεοῦ ἀπό τῶν αὐθαιρέτων ἐπεμβάσεων τοῦ ἀνθρώπου, ἔργων φιλανθρωπίας εἰς τούς πρόσφυγας, ἀνέργους, ἐνδεεῖς καί πεινῶντας, θύματα τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, συναγωνιζόμενοι οὐχί δέ ἀνταγωνιζόμενοι εἰς ταῦτα μεταξύ ἡμῶν «κατανοοῦντες ἀλλήλους εἰς παροξυσμόν ἀγάπης καί καλῶν ἔργων» (Ἑβρ. 10,24), εἰς τελείαν ἐκπλήρωσιν τοῦ θελήματος Αὐτοῦ, εἰς διακονίαν ἀλλήλων ἐν τῇ ζώσει τοῦ λεντίου τῆς ταπεινώσεως τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου πρός σωτηρίαν ψυχῶν, «ὅπως ἴδωσι τά καλά ἡμῶν ἔργα καί δοξάσωσι τόν Πατέρα ἡμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. 5,16), πρός ἔπαινον τοῦ γένους τῶν Ὀρθοδόξων καί δόξαν τοῦ ὑπερευλογημένου ὀνόματος τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν”.

Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΤΩΝ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ, ( 2Α ΗΜΕΡΑ).

Τό Σάββατον, 28^ην Ὀκτωβρίου /10^ην Νοεμβρίου 2012, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν κ.κ. Κύριλλος, συνοδευόμενος ὑπό τῆς ἐξηκονταμελοῦς συνοδείας Αὐτοῦ, ἐν οἷς ὁ Ἱερώτατος Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ κ. Ἱλαρίων, Διευθυντής τοῦ Τμήματος Ἐξωτερικῶν Ὑποθέσεων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ὁ Ἐπίσκοπος Σολνεσνόκγορσκ κ. Σέργιος, Διευθυντής τῆς Διοικητικῆς Γραμματείας τοῦ Πατριάρχου Μόσχας, ὁ ὁσιωλογιώτατος Πρωτοπρεσβύτερος π. Νικόλαος Μπαλασώφ,

Ἀναπληρωτής Διευθυντής τοῦ Τμήματος Ἐμπορικῶν Ὑποθέσεων, ὁ αἰδεσιμώτατος π. Ἰγκόρ Γιακίμσουκ, ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Βλαδίμηρος Ναζαρκίν, ὁ κ. Βλαδίμηρος Λεγκούντα, ὁ κ. Μιχαήλ Κουκσώβ, ὁ Μητροπολίτης Μᾶρκος, ὁ Ἀρχιμανδρίτης Ἰσίδωρος ἐπικεφαλῆς τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα καί ὑπό τῆς συνοδευούσης Αὐτόν Ἀντιπροσωπείας τοῦ Πατριαρχείου, ἀποτελουμένης ἐκ τοῦ Ἱερωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου,

Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου ἐν Βηθλεέμ καί τοῦ ὁσιολογιωτάτου Ἀρχιμανδρίτου π. Στεφάνου, ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς τό ἐν Μόσχᾳ Μετόχιον αὐτοῦ ἐσυνέχισε τήν εἰρηνικήν αὐτοῦ ἐπίσκεψιν ἀνά τά προσκυνήματα.

Οὕτως ἐν πρώτοις ἐπεσκέφθη τό Θεομητορικόν Μνῆμα ἐν Γεθσημανῇ. Ἐνταῦθα ἀνέγνωσε τήν εὐαγγελικήν περικοπήν καί ἀνέπεμψε δέησιν. Ἀκολούθως ἐπεσκέφθη τόν παρακείμενον κῆπον τῆς προδοσίας, ἔνθα τά αἰωνόβια δένδρα τῶν ἐλαιῶν, μετά τήν Ἐκκλησίαν τῶν Ἐθνῶν τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.

Ἐκ Γεθσημανῆς ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριλλος ἀνεχώρησε διά τήν πόλιν τῆς Βηθλεέμ. Ἐνταῦθα ἐγένετο δεκτός ἐν θερμοτάτῃ ὑποδοχῇ εἰς τήν αὐλήν τῆς Βασιλικῆς τῆς Γεννήσεως ὑπό τοῦ Πατριαρχικοῦ ἐν Βηθλεέμ Ἐπιτρόπου Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰορδάνου κ. Θεοφυλάκτου, τοῦ ἱεροῦ κλήρου τῆς Βηθλεέμ, τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως τῆς Βηθλεέμ καί ὑπό τῶν Ἀστυνομικῶν Ἀρχῶν καί πομπῇ καί ψαλμῳδίᾳ εἰσῆλθεν εἰς τήν Βασιλικήν τῆς Γεννήσεως, διελθών αὐτήν κατά τό δικαίωμα τῶν Ὀρθοδόξων.

Εἰς τό θεοδέγμον Σπήλαιον προσεκύνησε τόν ἀστέρα καί τήν φάτνην καί ἀνέγνωσε τό ἱερόν Εὐαγγέλιον καί ἀνέπεμψε δέησιν. Ἀκολούθως ἀνῆλθεν εἰς τόν χῶρον ἐνώπιον τοῦ Εἰκονοστασίου καί προσεφώνησεν Αὐτόν ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος Βηθλεέμ κ. Θεοφύλακτος, λέγων ὅτι εἶναι εὐλογημένη ἡ ὥρα τῆς ἀφίξεως Αὐτοῦ, ὁ δέ Πατριάρχης ἀντεφώνησεν, ἐκφράζων χαράν ἐπί τῇ ἐπισκέψει Αὐτοῦ ὡς Πατριάρχου εἰς τήν Ἁγίαν Βηθλεέμ καί ηὐλόγησε τόν λαόν. Μετά τοῦτο ὁ Πατριάρχης τῆς Ρωσίας ἐγένετο δεκτός διά δεξίωσιν εἰς τό ἀνεκαινισμένον ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς. Ἐκεῖθεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης τῆς Ρωσίας μετέβη πρός τήν ἐν Βηθλεέμ κατοικίαν τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμοῦτ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν συνάντησις τῶν Προκαθημένων Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου καί Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου μετά τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμοῦτ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν. Μετά τήν συνάντησιν καί τήν συνομιλίαν ἠκολούθησε γεῦμα ὑπό τοῦ Προέδρου τῆς Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας κ. Μαχμοῦτ Ἀμπάς Ἀμποῦ-Μάζεν πρός τούς δύο Προκαθημένους καί τάς συνοδείας Αὐτῶν. Μετά τοῦτο, τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλος ἐπεσκέφθη τήν ἐν Ἱεροσολύμοις Ρωσικήν Πνευματικήν Ἀποστολήν (MISSIA). Εἰς ταύτην ἐγένετο δεκτός μετά θερμοτάτης ὑποδοχῆς, μεθ’ ἥν προεξῆρξε τῆς Ἀκολουθίας τοῦ Ὄρθρου, τελουμένης κατά τό Ρωσικόν Τυπικόν τήν παραμονήν τῆς ἑορτῆς. Ἀκολούθως προέβη εἰς ἀπονομήν τιμητικῶν διακρίσεων πρός τούς διακονοῦντας μέ ἐπιμέλειαν καί ἀφοσίωσιν εἰς τήν ἐν τῇ MISSIA Ρωσικῇ ἀποστολῇ. Ἐνταῦθα παρετέθη δεῖπνον πρός τιμήν τοῦ Πατριάρχου, μεθ’ὅ Οὗτος μετέβη εἰς τό ξενοδοχεῖον δι’ ἀνάπαυσιν ἐν ὄψει τῆς νυκτερινῆς θείας Λειτουργίας εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΗΝ ( 3Η ΗΜΕΡΑ).

Τήν Κυριακήν, 29^ην Ὀκτωβρίου /11^ην Νοεμβρίου 2012, ἔλαβε χώραν τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Πρός τοῦτο, λίαν πρωΐ ἀπό τῆς 12.00 μεσονυκτίου ὥρας, οἱ δύο Προκαθήμενοι Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος καί Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας κ.κ. Κύριλλος ἐξεκίνησαν μετά τῶν τιμίων συνοδειῶν Αὐτῶν καί πλείστων ἐκ τῶν Ἁγιοταφιτῶν καί, τῶν κωδώνων κρουομένων, κατῆλθον εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα ἔλαβε χώραν προσκύνησις τῶν Προκαθημένων εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον Τάφον. Μετά τήν εἴσοδον εἰς τό Καθολικόν, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐνεδύθη μανδύαν, ηὐλόγησε καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Θρόνου, ὅτε καί προσῆλθον οἱ Ἱερεῖς καί ἔλαβον Καιρόν.

Εὐθύς μέτά τοῦτο ἔλαβε Καιρόν καί ὁ Πατριάρχης Κύριλλος καί εἰσελθών εἰς τό Ἱερόν ἠσπάσατο τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην κ.κ. Θεόφιλον καί τούς Ἀρχιερεῖς. Τούτων λαμβανόντων χώραν ἐψάλετο ἡ ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου ὑπό τοῦ Πρωτοψάλτου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου. Ἐνδυθέντες οἱ Προκαθήμενοι, οἱ Ἀρχιερεῖς καί οἱ Ἱερεῖς, ἐξῆλθον ἐκ τοῦ Καθολικοῦ καί ἦλθον εἰς τόν χῶρον ἐνώπιον τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, ὅτε μετά τήν Δοξολογίαν ἤρξατο ἡ θ. Λειτουργία διά τοῦ «Εὐλογημένη…»

Μετά τῶν δύο Προκαθημένων συνελειτούργησαν οἱ συνοδοί Ἀρχιερεῖς τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου, Μητροπολίτης Volokolamsk κ. Ἱλαρίων, Solnechnogorsk κ. Σέργιος, Βερολίνου κ. Μᾶρκος ὁ Μητροπολίτης Περεγιασλάβ καί Χελνίτσκυ κ. Ἀλέξανδρος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς Μητροπολίται Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος καί Βόστρων κ. Τιμόθεος, οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Γεράσων κ. Θεοφάνης, Ἀβήλων κ. Δωρόθεος καί Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Ἱερομόναχοι καί Ἱεροδιάκονοι.

Τό Πατριαρχικόν Συλλείτουργον ἐτελέσθη ἐπί τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου ἐν πάσῃ κατανύξει καί λαμπρότητι,πλήθους λαοῦ συμμετέχοντος καί σιγοψάλλοντος καί ἀκολουθοῦντος τόν Πρωτοψάλτην Ἀρχιμανδρίτην π. Ἀριστόβουλον καί τήν χορῳδίαν, τήν συνοδεύουσαν τόν Πατριάρχην Κύριλλον ψάλασαν ρωσιστί κατά τήν κρατοῦσαν εἰς τό Πατριαρχεῖον τάξιν.

Ἅμα τῇ ἀπολύσει τῆς θείας Λειτουργίας, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον , ὁ δέ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, αγαπητέ εν Κυρίω Αδελφέ και Συλλειτουργέ, Σεβασμιώτατοι Αδελφοί Αρχιερείς, Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και αδελφές,

Την ημέρα Κυριακή, το μικρόν Πάσχα εορτάζουμε σήμερον παρά του μεγαλυτέρου ιερού προσκυνήματος της χριστιανοσύνης, του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, επί του τόπου της Αναστάσεως του Σωτήρος. Τελέσαμε το Ιερό Συλλείτουργο, κοινωνήσαμε από το ίδιο Ποτήριο. Η εν πνεύματι και προσευχή ενότητά μας, η ενότητα των Εκκλησιών Ρωσίας και Ιεροσολύμων σήμερον προεβλήθη ορατώς. Και αισθάνομαι χαρά αντιφωνών τη Μακαριότητί Σας και εν τω προσώπῳ Αυτής παν πλήρωμα της Αγίας Εκκλησίας των Ιεροσολύμων, συλλειτουργών και συμπροσευχόμενος Αυτή.

Εν τω μυστηρίω της Θείας Ευχαριστίας, το οποίο μόλις επιτελέσαμε, εν τη μυστική και ζωοποιώ μεταβολή των εκ της γης δώρων του άρτου και του οίνου εις αληθινό Σώμα και Αίμα του Κυρίου και Σωτήρος ημών, έχει τη συνέχειά του το μεγάλο θαύμα της του Χριστού Αναστάσεως. Η Ευχαριστία είναι εκείνη, η οποία μας εγείρει από της επιγείου κοιλάδος του θανάτου, μας ζωοποιεί εν πνεύματι και προετοιμάζει διά την αιώνια ζωή. Αυτή μας καθιστά μετόχους του Σώματος του Χριστού, δηλαδή της μίας του Χριστού Εκκλησίας. Αυτή μας ενδυναμώνει και προσφέρει ελπίδα δια μια άλλη, αθάνατη ύπαρξη εν τη δόξη της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως. Μέσα στην Ευχαριστία όλοι εμείς είμεθα ζωντανοί μάρτυρες και κοινωνοί της του Χριστού Αναστάσεως.

«Εἰ δὲ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται, κενὸν ἄρα τὸ κήρυγμα ἡμῶν, κενὴ δὲ καὶ ἡ πίστις ὑμῶν», (Α΄Κορ. 15. 14). Στην Ανάσταση του Χριστού έγκειται το μυστήριο της οικοδομής της Εκκλησίας. Ολόκληρη η δυσχιλιετής ύπαρξη της Εκκλησίας του Χριστού στηρίζεται στο γεγονός της Αναστάσεως Αυτού, στην αδιάκοπη και ζωοποιό ενέργειά της. Όπως αυτός ο μεγαλοπρεπής Ιερός Ναός ηγέρθη επί του Παναγίου Τάφου του Κυρίου, έτσι και όλη η Εκκλησία θεμελιούται επί του ζωοποιού μυστηρίου της Αγίας του Χριστού Αναστάσεως, αναπνέει και ζει το μυστήριο τούτο.

Το κήρυγμα του Ευαγγελίου είναι διαποτισμένο από τη χαρμόσυνη είδηση της του Χριστού Αναστάσεως και την πίστη στην κοινή μας εν Χριστώ Ανάσταση. Και εάν το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, όπου πρόκειται για τη θεραπεία του δαιμονισμένου Γαδαρηνού (Λουκ. 8. 26-39) ούτε καν μια λέξη αναφέρει διά την Ανάσταση, η σοφία του κοινού μας εκκλησιαστικού τυπικού συνίσταται στον ορισμό διά την ανάγνωση αυτής της Ευαγγελικής περικοπής την ημέρα της Κυριακής. Και τούτο διότι και στην σημερινή περικοπή κρύβεται η προεικόνιση της πνευματικής μας αναστάσεως – η θαυμαστή θεραπεία από την αμαρτία.

Η πίστη στην Ανάσταση δεν είναι μια τυφλή πεποίθηση του πεπτωκότος νοός, είναι η εσωτερική όραση της καρδιάς, είναι η αναφορά προς τον Θεό, η αναζήτηση Αυτού και ο πόθος να είσαι μαζί Του. Δεν πειράζει που κάποιοι δεν είναι διατεθειμένοι να θεραπευθούν και ζητούν τον Χριστό «ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν», (Λουκ. 8. 37). Δεν πειράζει που κάποιοι, όπως το πάλαι ποτέ πλήθος της χώρας των Γαδαρηνών εκτιμούσε περισσότερο τις αγέλες χοίρων, παρά την αιώνια ζωή. Πάντα ευρίσκονται όσοι ως τον θεραπευθέντα διαμονισμένο ἐδέετο δὲ αὐτοῦ εἶναι σὺν αὐτῷ (Λουκ. 8. 38). Τοιούτων είναι η χάρη της ηθικής μεταμορφώσεως και επαγγελίας της μελλούσης ἔσεσθαι ἀναστάσεως.

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα μας λέγει ότι ο Θεός ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ (Εφ. 2. 5). Η ελπίδα της μελλούσης ἔσεσθαι ἀναστάσεώς μας είναι κάτω από τον οὐρανὸν καινὸν καὶ επί της γῆς καινής – στην παρούσα ανάσταση των ψυχών μας – εδώ και τώρα! – από την αδυναμία και τις επιπτώσεις της αμαρτίας. Και η πίστη στην Ανάσταση, περί δυνάμεως της οποίας μας έλεγε σήμερον ο Απόστολος Παύλος, αποτελεί οδό δι΄ αυτή την ηθική μεταμόρφωση. Όπως κάποτε ο Άγγελος αποκύλισε τον λίθο του Παναγίου Τάφου, έτσι και η πίστη αίρει από τη ψυχή του ανθρώπου το βαρύ λίθο των παθών του. Η ελπίδα της σωτηρίας όλων των υπολοίπων έγκειται σε όσους επίστευσαν στο Χριστό, δηλαδή στον ευλαβή τους βίο και το κήρυγμά τους. Με την πίστη στην εκ νεκρών ανάσταση πιστεύουμε και στο ότι οι πραγματικοί Χριστιανοί είναι εκείνο το άλας της γης, το οποίο ακόμα και σε μικρές ποσότητες ζωοποιεί την ανθρωπότητα. Αυτή είναι η μεγάλη αποστολή της Εκκλησίας όπως αγιάση τον κόσμο και οδηγήση τους ανθρώπους προς τη σωτηρία. Επισκεπτόμενοι κατ΄ αυτάς τη Μητέρα των Εκκλησιών, την Εκκλησία της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ, αποδιδουμε τα πρέποντα στο μακραίωνα αγώνα της αδιαλείπτου προσευχής της ενώπιον μεγαλύτερων ιερών προσκυνημάτων της χριστιανοσύνης και της διαφυλάξεως αυτών δι΄ όλους τους Χριστιανούς. Πλήθη προσκυνητών, που καταφθάνουν εδώ από κάθε γωνιά του κόσμου, μαρτυρούν ότι η είδηση της του Χριστού Αναστάσεως, προελθούσα από την Ιερουσαλήμ και κομισθείσα υπό των Αγιων Αποστόλων έως τα πέρατα της γης, δεν εξέλιπε ποτέ, αλλά παραμένει ζωντανή έως και σήμερα. Η πίστη στην αγία του Χριστού Ανάσταση καρποφορεί παγκοσμίως, συμπεριλαμβανομένης και της Ρωσίας, της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και των άλλων χωρών της Αγίας Ρωσίας, σύμφωνα με το λόγο του Κυρίου: Μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες (Ιω. 20.29). Οφείλει πολλά η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας στην Αγία Πόλη, και υπάρχουν πολλά ενοποιητικά στοιχεία μεταξύ μας. Ανέκαθεν εκεί, προς τον Πανάγιο Τάφο, προς την Αγία Ιερουσαλήμ κατεύθυναν τα βήματά τους οι αναρίθμητοι Ρώσοι προσκυνητές. Εσείς φέρετε το λειτουργικό τυπικό το οποίο παρελάβαμε, και δι΄ αυτό έως και σήμερα η Ρωσική Εκκλησία στη λειτουργική της ζωή ακολουθεί την παρακαταθήκη του Οσίου Σάββα του Ηγιασμένου και άλλων μεγάλων ασκητών των αρχαίων Μονών της Παλαιστίνης. Ακόμα και αυτός ο ίδιος Ναός της Αγίας Αναστάσεως, όπου σήμερα ετελέσθη το ιερό Συλλείτουργο, ανέκαθεν απολάμβανε ιδιαίτερη τιμή στη Ρωσία: παλαιά υπήρχε μια παράδοση να οικοδομούνται Ναοί, οι οποίοι ετιμώντο κατά εορτή των Εγκαινίων αυτού του Ναού. Έως και σήμερα υπάρχουν αρκετές Εκκλησίες στη Ρωσία, οι οποίες τιμώνται κατά εορτή των Εγκαινίων του Ναού της Αναστάσεως, ενώ μια από τις Ιερές Μονές πλησίον της Μόσχας ονομάζεται «Η Νέα Ιερουσαλήμ», διότι το Καθολικό της εκτίσθη σύμφωνα με το πρότυπο του Ναού του Παναγίου Τάφου. Διά να παραμένουν υπό το Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, ο Ναός της Αναστάσεως και άλλα ιερά προσκυνήματα της Παλαιστίνης, προσέφεραν τον όβολό τους οι Ρώσοι δωρητές, έχυναν το αίμα τους οι Ρώσοι στρατιώτες, διά της ίδιας της ζωής τους επισφραγίζοντες την αρχήθεν συνδέουσα μας αγάπη. Ως Προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ρωσίας εκφράζω την ευγνωμοσύνη μου δια την ευκαιρία όπως προσκυνήσω τα ιερά σεβάσματα των Ιεροσολύμων. Σας ευχαριστώ, Μακαριώτατε, διά την πρόσκληση, την κοινή αδελφική προσευχή, τους θερμούς λόγους και τη φιλόξενη υποδοχή. Σήμερον, μετά την κοινή προσευχή και την προσφορά της Αναίμακτης Θυσίας, οι καρδιές μας ηχούν ιδιαίτερα αρμονικώς: εκείνα, τα οποία μας καθιστούν όλους συγγενείς επί του τόπου της του Χριστού Αναστάσεως είναι η πίστη και η αδελφική εν Χριστώ αγάπη. Εν τω πνεύματι αυτής της αγάπης εύχομαι να ενδυναμώνει ο Κύριος τη Μακαριότητά Σας στην υψηλή Πρωθιεραρχική διακονία Σας, ενώ το ποίμνιο της Εκκλησίας της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ να έχει πλούσια τα ελέη και το πλήρωμα των πνευματικών δωρεών εν Χριστώ Ιησού.
Μετά τοῦτο ἀπό τοῦ Καθολικοῦ οἱ Προκαθήμενοι μετέβησαν εἰς τό Γραφεῖον τοῦ Σκευοφύλακος, ἔνθα προσηνέχθησαν τά κεράσματα, ὁ δέ Ἀρχιμανδρίτης Παρασκευοφύλαξ Ἱερομόναχος Ἰσίδωρος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον εἰκόνα τοῦ Δωδεκαόρτου ἐκ σμάλτου, ἀντίγραφον τῆς εὑρισκομένης ἐν τῷ Γραφείῳ τούτῳ μεγάλης εἰκόνος. Προσκυνήσας ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος τό ἐν τῷ Σευοφυλακίῳ Τίμιον Ξύλον, ἀνεχώρησε δοξολογῶν καί εὐλογῶν τόν Θεόν δι’ ἥν ἠξιώθη προσκύνησιν τῶν Ἁγίων Τόπων ὡς Πατριάρχης.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΕΠΙΣΚΕΨΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΡΩΣΙΑΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΓΗΝ (3Η ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΒΡΙΑ-ΕΣΠΕΡΑΣ).

Τήν μεσημβρίαν τῆς Κυριακῆς, 11ης Νοεμβρίου 2012, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος εἶχε συνάντησιν μετά τῶν ραββίνων τοῦ Ἰσραήλ Yona Metzer καί Slomo Amar.

Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐπαρουσίασεν εἰς τό ξενοδοχεῖον King David τό βιβλίον αὐτοῦ «Ἐλευθερία καί Εὐθύνη».

Μετά τοῦτο ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος παρέθεσεν εἰς τό ξενοδοχεῖον King David γεῦμα πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου καί τῆς συνοδείας Αὐτοῦ.

Εἰς τοῦτο παρεκάθισεν ὁ Διευθυντής τοῦ Τμήματος τοῦ Ὑπουργείου Θρησκευμάτων τοῦ Ἰσραήλ κ. Σεζάρ Μαρζῆε, οἱ ἐκπρόσωποι τῶν Χριστιανικῶν Δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς καί οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς καί τά μέλη τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.

Διαρκοῦντος τοῦ γεύματος τούτου ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί: Μακαριώτατε Πατριάρχα Μόσχας καί πασῶν τῶν Ρωσιῶν καί ἀγαπητέ ἐν Χριστῷ ἀδελφέ καί συλλειτουργέ κ.κ. Κύριλλε,
Βαθεῖα καί ἀνέκφραστος εἶναι ἡ χαρά τῆς Σιωνίτιδος Μητρός τῶν Ἐκκλησιῶν καί τῆς Γεραρᾶς Ἁγιοταφιτικῆς Αὐτῆς Ἀδελφότητος ἐπί τῇ κατά τάς ἡμέρας ταύτας «εἰρηνικῇ ἐπισκέψει» τῆς ἀδελφῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας εἰς αὐτήν. Τήν χαράν αὐτῆς ἐξέφρασεν ἡ Ἐκκλησία ἡμῶν ἐν τῇ ἐπισήμῳ ὑποδοχῇ τῆς Ὑμετέρας Μακαριότητος, ἅμα τῇ ἀφίξει Αὐτῆς, ἀκολούθως δέ ἐν τῇ μυστηριακῇ λειτουργικῇ κοινωνίᾳ ἡμῶν ἐν τῷ κοινῷ Ποτηρίῳ τοῦ Πατριαρχικοῦ Συλλειτούργου εἰς τόν Πανάγιον καί Ζωοδόχον τοῦ Κυρίου Τάφον.

Πηγή τῆς χαρᾶς ἡμῶν εἶναι τό γεγονός ὅτι τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων ὡς ἡ Ἐκκλησία τῆς Πόλεως τοῦ Μεγάλου Βασιλέως καί τῶν Ἁγίων Τόπων, συνεχίζουσα τήν ποιμαντικήν διακονίαν αὐτῆς, τήν ἀνατεθεῖσαν ὑπ’ Αὐτοῦ τοῦ Κυρίου εἰς τόν πρῶτον προκάτοχον Ἡμῶν Ἅγιον Ἀπόστολον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον, ὑποδέχεται τήν Ὑμετέραν λίαν ἀγαπητήν καί περισπούδαστον Ἡμῖν Μακαριότητα, τόν Πατριάρχην τῆς μεγάλης χώρας τῆς Ρωσίας, ὡς προσκυνητήν τῶν σεπτῶν προσκυνηματικῶν σεβασμάτων. Ταῦτα, ὄντα πανορθόδοξα, παγχριστιανικά καί παγκόσμια, εἶναι, ὡς ἀναγέγραπται ἐπί τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, «κτῆμα καί ἀφιέρωμα τῷ Χριστῷ τῶν Ὀρθοδόξων Ρωμαίων 1810».

Eἰς τό γένος καί τό σύστημα τοῦτο τῶν «Ὀρθοδόξων Ρωμαίων», τό ὁποῖον ὁ Μέγας Αὐτοκράτωρ Ἅγιος Κωνσταντῖνος ἐνεκαινίασε, ἐντάσσονται ὅλαι αἱ Ὀρθόδοξοι ἡμῶν Ἐκκλησίαι, διατηροῦσαι τήν ἐν Χριστῷ ἐλευθερίαν, τήν ἐθνικήν αὐτῶν, πολιτιστικήν καί γλωσσικήν ταυτότητα καί τήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης.

Μίαν τοιαύτην χαράν αἰσθανόμεθα κλιμακουμένην καί ἐν τῇ συναναστροφῇ ἡμῶν καί ἀπολαύσει τῶν ἐδεσμάτων τῆς τραπέζης ταύτης, παρατιθεμένης πρός τιμήν τῆς Ὑμετέρας λίαν ἀγαπητῆς Ἡμῖν Μακαριότητος καί τῆς τιμίας Αὐτῆς Συνοδείας. Τά ἐδέσματα ταῦτα δεχόμεθα ἐν εὐχαριστίᾳ ὠς δῶρα τοῦ δωρεοδότου Θεοῦ ἡμῶν, ὁ Ὁποῖος ἔπλασεν ἡμᾶς ἐκ ψυχῆς νοερᾶς καί σώματος ὑλικοῦ. Δεχόμεθα ταῦτα ὡς δῶρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Ὁποῖος προσηυχήθη καί διά τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον καί ἔθρεψε τούς πεντακισχιλίους ἄνδρας ἐν τῇ ἐρήμῳ.

Εὐχαριστοῦντες τόν πανάγαθον Θεόν ἡμῶν διά τάς πνευματικάς Αὐτοῦ δωρεάς, εὐχαριστοῦμεν Αὐτόν καί διά τάς ὑλικάς, διά τόν ἄρτον καί τόν οἷνον καί πάντα ὅσα εὔγευστα, ἐπιούσια καί ὠφέλιμα πρός τήν συντήρησιν ἡμῶν ἐκ τῆς γῆς, διά τοῦ ἡλίου, τοῦ ἀέρος καί τῆς βροχῆς παρέχει ἡμῖν καί παρακαλοῦμεν Αὐτόν, ὅπως ἐν τῇ σοφῇ οἰκονομίᾳ Αὐτοῦ διαθρέψῃ καί ὅσους ἐγκαταλείπει ἐνδεεῖς καί πεινῶντας ἡ ἐνσκήψασα εἰς τόν κόσμον οἰκονομική κρίσις.

Ἔμπλεοι χαρᾶς καί εὐφροσύνης ἐκ τῆς ἀδελφικῆς Ἡμῶν συναναστροφῆς ἐν τῇ τραπέζῃ ταύτῃ, εὐχόμεθα Αὐτῇ καί τῇ τιμίᾳ Αὐτῆς Συνοδείᾳ εὐλογημένας, ἀνέτους καί εὐχαρίστους τάς εἰσόδους αὐτῆς εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα καί τάς ἐξόδους ἐξ αὐτῶν τῇ ἀοράτῳ θείᾳ δυνάμει, ἐπιστασίᾳ καί ἐνισχύσει καί τῇ συνοδείᾳ εἴτε Ἡμῶν προσωπικῶς εἴτε τῆς Ἀντιπροσωπείας Ἡμῶν διά πᾶσαν βοήθειαν, ἐξυπηρέτησιν ἤ διευκόλυνσιν.

Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας ἀντεφώνησε διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως ἐχούσης ὡς ἕπεται ἑλληνιστί: Μακαριώτατε Πατριάρχα της Αγίας Πόλεως Ιερουσαλήμ και πάσης Παλαιστίνης κ.κ. Θεόφιλε, αγαπητέ εν Κυρίω Αδελφέ, Σεβασμιώτατοι Άγιοι Αρχιερείς, Σεβαστοί πατέρες και αδελφοί,

Αντιφωνώντας τη Μακαριότητά Σας θέλω πρωτίστως να εκφράσω χαρά, την οποία αισθανόμεθα τόσο εγώ προσωπικά, όσο και οι συνοδοί μου από τη συναναστροφή μαζί Σας, την Ιεραρχία της Αγιωτάτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και τα μέλη της Αγιοταφικής Αδελφότητος καθώς και από την γενομένη κοινή μας προσευχή! Η επίσκεψή μου στην Ιερουσαλήμ είναι δισδιάστατη. Από τη μια πρόκειται για την ειρηνική επίσκεψη προς την Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, την οποία πάντοτε στην Αγία Ρωσία περιέβαλαν μετά ιδιαίτερης αγάπης και τιμής, και από την άλλη είναι προσκύνημα στον Πανάγιο Τάφο και άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης, πραγματοποιούμενο μετά δέους από τη συνειδητοποίηση του μεγαλείου των φανερωθέντων εντεύθεν έργων του Θεού.

Εδώ στον Γολγοθά, ετελέσθη ο σωτήριος αγώνας του Χριστού, αυτός ο τόπος είναι η αφετηρία του ευαγγελικού κηρύγματος, το οποίο έφθασε ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς (Πραξ. 1.8), επίσης εδώ είναι, όπου εν προσευχαίς αγωνίζεται η Μήτηρ των Εκκλησιών, η Ορθόδοξη Εκκλησία των Ιεροσολύμων, φύλαξ των Παναγίων Προσκυνημάτων. Αυτή η διακονία αριθμεί σχεδόν δυο χιλιετίες και το μεγαλύτερο διάστημα συνοδεύετο από θλίψεις και δοκιμασίες. Δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις, όταν από τους φύλακες του Παναγίου Τάφου απαιτείτο θυσία για χάρη της προστασίας των ιερών κειμηλίων. Και όμως η Αγιωτάτη Εκκλησία των Ιεροσολύμων στο διάβα των αιώνων υπηρετώντας μετά τιμής και αξιοπρέπειας μας φύλαξε τον Πανάγιο Τάφο του Σωτήρος.
Τον Θρόνο των Ιεροσολύμων, στερεωθέντα «ἐν μέσῳ τῆς γῆς», (Ψαλ. 73.12) εκόσμησαν οι φωστήρες της πίστεως του Χριστού όπως ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος, οι Άγιοι Κύριλλος, Ιουβενάλιος, Ζαχαρίας και Σωφρόνιος. Στο κλίμα του ανήκουν οι μεγάλοι ασκητές, όπως οι Όσιοι Ιλαρίων ο Μέγας, Χαρίτων ο Ομολογητής και Σάββας ο Ηγιασμένος. Ενώ στιβαρός προμαχώνας της Ορθοδοξίας σε όλους τους αιώνες της λειτουργίας της παρέμεινε η Αγιοταφική Αδελφότητα.
Από τη στιγμή της Βαπτίσεως της Ρωσίας διά των αοράτων νημάτων τη συνέδεσαν με το Θρόνο των Ιεροσολύμων μονοπάτια, τα οποία ακολουθούσαν οι προσκυνητές. Ο επισκεψάμενος την Παλαιστίνη το έτος 1066 Ρώσος Ηγούμενος Δανιήλ αναφέρει ότι συναντούσε στην Ιερουσαλήμ ολόκληρες πλέον ομάδες Ρώσων προσκυνητών. Ήταν πρώτος Ρώσος ο Ηγούμενος Δανιήλ, ο οποίος αφιέρωσε και άναψε το ακοίμητο καντήλι υπέρ της Πατρίδος του στον Πανάγιο Τάφο. Ανέκαθεν οι ευλαβείς προσκυνητές κομίζουν στη Ρωσία το Άγιο Φως από το Ιερό Κουβούκλιο.

Η αγάπη των εκ Ρωσίας προσκυνητών προς τα ιερά Προσκυνήματα των Ιεροσολύμων δημιούργησε σε πολλούς απ΄αυτούς πόθο να μείνουν για πάντα δίπλα στον Πανάγιο Τάφο. Αυτή η αγάπη ήταν εκείνη, η οποία έφερε στους Αγίους Τόπους την Αγία Ευφροσύνη του Πόλοτσκ που εκοιμήθη οσιακώς εδώ. Από την ίδια αγάπη φλεγόταν η καρδιά της Μεγάλης Δούκισσας Ελισάβετ, η οποία ήθελε να ταφεί εδώ και όντως, κρίμασι Θεού, στους Αγίους Τόπους φυλάσσονται τα αγία λείψανά της.
Επιμελώς και με αγάπη διατηρούμε τη μνήμη της φιλαδέλφου συμμετοχής της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων στην πνευματική πρόοδο της αδελφής Ρωσικής Εκκλησίας. Στις αρχές του 4^ου αιώνος, πολύ πριν από την ιεραποστολή των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου και τον Άγιο Πρίγκιπα Βλαδίμηρο, οι απεσταλμένοι της Μητρός πασών των Εκκλησιών του Θρόνου των Ιεροσολύμων ιερομάρτυρες Χερσώνος εθεμελίωσαν την πρώτη Ιεραρχία στις ακτές της Ταυρίδος. Από ΄κει επί πολλούς αιώνες το φως της πίστεως του Χριστού φώτιζε τους προγόνους μας και εκεί ήταν που στη συνέχεια ο Απόστολος της Ρωσικής γης Πρίγκιψ Βλαδίμηρος δέχθηκε το άγιο Βάπτισμα. Ως θεμέλιο του πνευματικού βίου του λίκνου του χριστιανισμού στη Ρωσίας εξ’αρχής ετέθησαν οι παραδόσεις των Αγίων Τόπων, τις οποίες εκόμισαν οι ιερομάρτυρες.

Και στους μεταγενέστερους αιώνες ο Θρόνος των Ιεροσολύμων επανειλημμένως έδειχνε το ενδιαφέρον του για την πορεία της Ορθοδοξίας στην Πατρίδα μας. Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Σωφρόνιος έθεσε την υπογραφή του στις πράξεις της εν Κωνσταντινουπόλει Συνόδου του έτους 1593 διά την ανύψωση του Προκαθημένου της Ρωσικής Εκκλησίας στο αξίωμα του Πατριάρχου Μοσκόβου και πάσης Ρωσίας και των υπερβορείων μερών. Αυτά τα «βόρεια μέρη» τα ποιμαίνει έως σήμερα ο Πατριάρχης Μόσχας και Πασών των Ρωσιών.
Ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Θεοφάνης ο επισκεψάμενος τη Ρωσία το έτος 1619, συμμετείχε στην εξέταση από τη Σύνοδο των διορθώσεων του Ρωσικού Ευχολογίου όπως και στην ενθρόνιση του Αγιωτάτου Πατριάρχου Φιλαρέτου, ενώ κατ΄επιστροφήν πέρασε από τα Ουκρανικά εδάφη, όπου αποκατέστησε την καταργηθείσα μετά την ουνία του Μπρεστ Ορθόδοξη Ιεραρχία της Ιεράς Μητροπόλεως Κιέβου.

Μετά μεγάλης συμπαθείας παρακολουθούσε την πορεία της Ρωσικής Εκκλησίας ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων Δοσίθεος Β’, δίδοντας αδελφικές συμβουλές, καταδικάζοντας το σχίσμα και υποδεικνύοντας την ανάγκη της αυξήσεως στη Ρωσία του αριθμού των Επισκοπών. Αυτός ήταν ο οποίος, το έτος 1685, απέστειλε στη Μόσχα τους περίφημους θεολόγους Ιωαννίκιο και Σωφρόνιο Λειχούδη και συνέβαλε στην ίδρυση της Σλαβικής, Ελληνικής Λατινικής Ακαδημίας, του πρώτου δηλαδή ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος της Ρωσίας, εκ του οποίου μεταγενέστερα προήλθαν η Θεολογική Ακαδημία Μόσχας και το Πανεπιστήμιο Μόσχας. Από την πλευρά της η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ρωσίας πάντα εκτιμούσε τη Μητέρα των Εκκλησιών και ανέτρεφε το ποίμνιό της, έτσι ώστε να έχει αυτή την εκτίμηση. Αυτή η στάση αποτυπώθηκε στις γενναιόδωρες προσφορές από τη Ρωσία προς τον Πανάγιο Τάφο. Οι Ρώσοι τσάροι έστελναν στην Ιερουσαλήμ χρυσάφι, εικόνες, λειτουργικά σκεύη και βιβλία. Από το 19^ο αιώνα σε όλους τους Ναούς της Ρωσίας τοποθετήθηκε ειδικό κυτίο «υπέρ του Παναγίου Τάφου». Οι προσφορές δεν έπαυσαν ακόμα όταν η ίδια η Ρωσία δοκιμαζόταν σκληρά, όπως την εποχή της εισβολής του Ναπολέοντος. Ακόμα και το δύσκολο έτος 1812 προσφορές, οι οποίες συγκεντρώθησαν στη Ρωσία εστάλησαν για τις επισκευές του Ναού της Αναστάσεως, ο οποίος κάηκε από πυρκαγιά παρόλο που η ίδια η Μόσχα καταστράφηκε από την ακόμα φοβερότερη πύρινη λαίλαπα.

Η Ρωσία δεν ενίσχυε την Εκκλησία των Ιεροσολύμων μόνο δι΄ αποστολής χρηματικών προσφορών, αλλά και με τη στρατιωτική μεσολάβηση. Επτά φορές η Ρωσία πολεμούσε κατά της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και μάλιστα ένας από τους κύριους σκοπούς ήταν ο αγώνας για την απελευθέρωση των Παναγίων Προσκυνημάτων από τις καταπιέσεις των αλλοθρήσκων. Χιλιάδες Ρώσοι στρατιώτες προσέφεραν τις ζωές τους διά την απελευθέρωση των πασχόντων στην Ανατολή ομοδόξων αδελφών τους. Δεν ήταν ολίγες οι προσπάθειες οι οποίες κατεβλήθησαν από τους Ρώσους διπλωμάτες διά την προστασία των Παναγίων Προσκυνημάτων, με τη συμβολή των οποίων ειδικότερα ελύθη το εκκρεμές ζήτημα περί αναστηλώσεως του τρούλου του Ναού της Αναστάσεως και η Εκκλησία των Ιεροσολύμων ανέκτησε σειρά Παναγίων Προσκηνημάτων.

Σημαντικό σταθμό στις σχέσεις μεταξύ των Εκκλησιών Ιεροσολύμων και Ρωσίας αποτελεί η ίδρυση του Μετοχίου του Παναγίου Τάφου στη Μόσχα και της Ρωσικής Εκκλησιαστικής Αποστολής στην Ιερουσαλήμ καθώς και του Αυτοκρατορικού Ορθοδόξου Παλαιστινιακού Συλλόγου. Τόσο η Ιεραποστολή, όσο και ο Σύλλογος ανέπτυξαν ευρύ πνευματικό, μορφωτικό και φιλανθρωπικό έργο με την ίδρυση σχολών, τυπογραφείων, βιβλιοθηκών, ορφανοτροφείων, οίκων ευγηρίας, με την οικοδομή Ναών και ξενώνων και δι΄αυτού παρείχαν μεγάλη συνδρομή προς την Εκκλησία των Ιεροσολύμων. Σήμερα οι καλές μας σχέσεις που έχουν παράδοση αναπτύσσονται επιτυχώς. Όπως και παλαιότερα τη βάση τους αποτελεί ο πόθος των πιστών από τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Μολδαβία, το Καζακστάν, τις Βαλτικές και άλλες χώρες, να πραγματοποιήσουν προσκύνημα στην Παλαιστίνη, να προσευχηθούν μαζί με τους αδελφούς τους από την Εκκλησία των Ιεροσολύμων στον Πανάγιο Τάφο. Ένεκεν τούτων κι εγώ έφθασα στους Αγίους Τόπους. Μακαριώτατε, ευχαριστώ διά την παρεχόμενη τόσο προς εμέ προσωπικά, όσο και προς τους συνοδούς μου φιλοξενία και δια το Ιερό Συλλείτουργο, το οποίο επιτελέσαμε σήμερα στον Πανάγιο Τάφο. Μετά δέους αναμένω τη συνέχεια της προσκυνηματικής περιηγήσεως και σε άλλα ιερά σεβάσματα της Παλαιστίνης και χαίρομαι διά τη συναναστροφή μας. Μετά τό γεῦμα τοῦτο ἔλαβε χώραν εἰς τό Προεδρικόν Μέγαρον ἡ συνάντησις τῶν δύο Προκαθημένων Μακαριωτάτων Πατριαρχῶν Μόσχας καί Ἱεροσολύμων μετά τοῦ Προέδρου τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ κ. Συμεών Πέρες. Κατά τήν συνάντησιν αὐτήν ὁ κ. Πέρες εἶπεν ὅτι «εἶναι εὐχαριστημένος καί ὑπερήφανος, διότι ὑποδέχεται τήν Ἀνωτάτην Ἀρχήν τῆς Ἐκκλησίας τῆς μεγάλης χώρας τῆς Ρωσίας». Ὅτι «ἡ Ρωσία εἶναι ἀπό τάς πρώτας χώρας πού ἐδέχθησαν τούς Ἰουδαίους ὡς ἔθνος καί θρησκείαν. Εἰς τήν χώραν τῆς Ρωσίας ὑπάρχει μία θρησκευτική συμβίωσις μέ ἱστορίαν χιλίων ἐτῶν. Ὁ Ἰουδαϊκός καί ὁ Χριστιανικός πολιτισμός βασίζεται εἰς τάς ἀρχάς τοῦ Δεκαλόγου. Αἱ ἐντολαί αὐταί εἶναι ἡ βάσις τῶν ἀνθρωπιστικῶν ἀξιῶν. Ἡμεῖς ἐπιδιώκομεν οὐχί τόν πόλεμον, ἀλλά τήν εἰρήνην μετά τῶν γειτόνων ἡμῶν. Τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ δεσμεύεται διά τήν ἐλευθερίαν τῆς θρησκείας ὅλων τῶν ἐθνικοτήτων πού διαμένουν εἰς αὐτήν, ἄρα καί τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Κατά τήν πρόσφατον ἐπίσκεψίν μου εἰς τήν Ρωσίαν ἔμεινα λίαν ἐντυπωσιασμένος ἀπό τήν φιλικήν διάθεσιν. Ἡμεῖς οἱ Ἰουδαίοι ἐνθυμούμεθα καί ἡ ἀνθρωπότης ἐνθυμεῖται ὅτι ἡ Ρωσία ἔδωσε τό πλέον δυνατόν κτύπημα εἰς τόν Χιτλερικόν Ναζισμόν κατά τόν Β’ Παγκόσμιον πόλεμον καί ἔσωσε τόν κόσμον μέ τίμημα τήν ζωήν ἑκατοντάδων χιλιάδων Ρώσων στρατιωτῶν, ἐκείνων πού ἐπολέμησαν μεμονωμένως καί ἐκείνων πού συνετάχθησαν μέ τάς τάξεις τοῦ Ἐρυθροῦ Σταυροῦ. Οἱ ἄνθρωποι, διά νά ζήσουν ἔχουν ἀνάγκην ὄχι μόνον τόν ἄρτον, «οὐκ ἐπ’ ἄρτῳ μόνον ζήσεται ἄνθρωπος». Βασιζόμενοι εἰς αὐτήν τήν ἀρχήν ἀς ἀγωνισθῶμεν, ὥστε νά μήν συμβῇ καί πάλιν εἰς τήν ἀνθρωπότητα ὅ,τι συνέβη κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον. Καί πάλιν Σᾶς καλωσορίζω εἰς τήν πρωτεύουσαν τοῦ Ἰσραήλ, τήν πόλιν τῆς αἰωνιότητος δι’ ὅλας τάς θρησκείας». Εἰς τοῦτο ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος λέγων ὅτι: «ἐκ καρδίας εὐχαριστοῦμεν διά τούς ἀπευθυνθέντας εἰς Ἡμᾶς λόγους καί χαιρόμεθα ἰδιαιτέρως νά ἀνανεώνωμεν καί πάλιν ἀρχαιοτάτην παράδοσιν τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας νά ἐπισκέπτωνται τά μέλη αὐτῆς τούς Ἁγίους Τόπους. Ἐπισκεφθέντες εἰς τό παρελθόν τήν Ἁγίαν Γῆν ὡς ἁπλός προσκυνητής ἐπισκεπτόμεθα νῦν αὐτήν καί ὡς Πατριάρχης, τελοῦντες ἐν ἀγαστῇ συνεργασίᾳ μετά τοῦ παρόντος εἰς τήν ἐπίσκεψιν ταύτην Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου». Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ρωσίας εἶπεν ἐπίσης ὅτι εὐχαριστεῖ διά τήν ὑποστήριξιν τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ πρός τούς ἐκ Ρωσίας εἰς Ἰσραήλ μεταναστεύσαντας Ὀρθοδόξους Χριστιανούς, τούς ἀνερχομένους εἰς ἕν ἑκατομύριον καί πλέον, τούς διαβιοῦντας νῦν εἰς τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ, διατηροῦντας ὅμως τούς δεσμούς αὐτῶν μετά τῶν συγγενῶν αὐτῶν καί ἐπισκεπτομένους αὐτούς. Οἱ ἐκ Ρωσίας συγγενεῖς ἐπισκέπτονται τούς ἐν Ἰσραήλ συγγενεῖς αὐτῶν ὡς καί χιλιάδες Ρῶσοι προσκυνηταί ἀφ’ ὅτου μάλιστα δέν ἀπαιτεῖται ἀπ’ αὐτῶν ἄδεια εἰσόδου ( viza) εἰς τό Ἰσραήλ. Ὑπάρχει ὄντως μία κοινή πολιτιστική παράδοσις τῶν ἀξιῶν τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡμεῖς εἰς τήν Ρωσίαν ἔχομεν χιλιετῆ παράδοσιν συμβιώσεως τῶν ὀπαδῶν τῶν τεσσάρων μεγάλων θρησκειῶν, Ἰουδαϊσμοῦ, Χριστιανισμοῦ, Ἰσλάμ καί Βουδισμοῦ. «Οἱ ἀρχηγοί τῶν θρησκειῶν αὐτῶν», ἐσυνέχισεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Κύριλλος, «καταδικάζομεν ὁποιανδήποτε θρησκευτικήν βίαν, ἐκμεταλευομένην τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὑπέρ αὐτῆς. Διά τούς προσκυνητάς τούς ἐκ Ρωσίας ἀφικνουμένους ὑπεύθυνον εἶναι τό Ἑλληνορθόδοξον Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων, μετά τοῦ ὁποίου συνεργάζεται ἡ Ρωσική Πνευματική Ἀποστολή (Missia). Αὕτη ἱδρύθη περί τά μέσα τοῦ 19^ου αἰῶνος, ἵνα ὑποδέχηται εἰς τό κτίριον αὐτῆς καί στηρίζῃ τούς Ρώσους προσκυνητάς διαρκούσης τῆς προσκυνηματικῆς αὐτῶν θεωρίας. Δι’ ὡρισμένα ἀπό τά κτίρια αὐτῆς, τά εὑρισκόμενα πολύ πλησίον τῆς Δημαρχίας καί τῆς Ἀστυνομίας Ἱεροσολύμων ὑπάρχουν εἰσέτι προβλήματα, ὡς τῆς κανονικῆς καταχωρήσεως τῆς ἰδιοκτησίας αὐτῶν εἰς τό ὄνομα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας, -τήν ὁποίαν οὐδείς ἀμφισβητεῖ-, ὡς καί τῆς ἐκκενώσεως ὑπό τοῦ Ἑβραϊκοῦ Δικαστηρίου τοῦ κτιρίου τοῦ γνωστοῦ ὡς τοῦ «Σεργίου», ἵνα τοῦτο ἀνακαινισθῇ διά ποσοῦ ἤδη δωρηθέντος καί ἀναμένοντος τήν ἀξιοποίησιν αὐτοῦ, διά τόν ὅν διετέθη σκοπόν. Εἰς τά θέματα αὐτά ζητῶ τήν παρέμβασιν τῆς Ὑμετέρας Ἐξοχότητος, ἵνα προωθηθῇ ἡ γενομένη ἤδη περί αὐτῶν συμφωνία καί μετά τοῦ Προέδρου Πούτιν. Τήν παρέμβασιν ὑμῶν ζητῶ καί διά ταχυτέραν ἔγκρισιν ἀνεγέρσεως καί νέου ξενῶνος παρά τούς παλαιούς, ὁ ὁποῖος θά ἀνταποκριθῇ εἰς τάς ἀνάγκας τῶν καθ’ ἑκάστην αὐξανομένων Ρώσων προσκυνητῶν. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ρωσίας εἶναι πρόθυμος νά συμπαρασταθῇ ἐκκλησιαστικῶς εἰς ὅ,τι τό κράτος τοῦ Ἰσραήλ ἐνδεχομένως χρειασθεῖ αὐτήν. Εὐχαριστῶ ὑμᾶς καί διά τήν μνείαν τῶν Ρώσων στρατιωτῶν, τῶν πεσόντων κατά τόν Β’ Παγκόσμιον Πόλεμον ὑπέρ ἐλευθερίας τῆς Ρωσίας καί τῆς ἀθρωπότητος. Καί εὔχομαι εἰς ὑμᾶς τήν θείαν ἐνίσχυσιν διά τήν διαφύλαξιν τῆς εἰρήνης καί τῆς εὐημερίας τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ». Ἀπαντῶν ὁ Πρόεδρος τοῦ Ἰσραήλ εἶπεν ὅτι εἶναι αἰσιόδοξος διά τήν ἔτι περαιτέρω προώθησιν καί βελτίωσιν τῶν ὑπαρχουσῶν πολιτιστικῶν σχέσεων Ἰσραήλ καί Ρωσίας καί ὅτι θά καταβάλῃ προσπαθείας διά τήν ἄρσιν τῆς γραφειοκρατείας, ἡ ὁποία καθίσταται ἐμπόδιον εἰς τήν προώθησιν τῶν ἀφορώντων εἰς τά προσκυνηματικά κτίρια τῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia). Ἐναντίον τῆς γραφειοκρατείας ταύτης διαμαρτύρονται καί οἱ Ἰσραηλινοί πολῖται. Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος ἐπεσκέφθη τόν Δήμαρχον Ἱεροσολύμων κ. Νίρ Μπαρκάτ εἰς τό παρά τήν Ρωσικήν Πνευματικήν Ἀποστολήν (Missia) κτίριον τῆς Δημαρχίας. Ἐνταῦθα Οὗτος, τῇ παρουσίᾳ καί πάλιν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλου, μετά της συνοδείας Αὐτοῦ εἶχε συζήτησιν μετά τοῦ Δημάρχου καί τῶν συνεργατῶν αὐτοῦ, τῆς Ἀντιδημάρχου κ. Νοεμί Τσούρ καί τοῦ Συμβούλου τῆς Δημαρχίας ἐπί τῶν Χριστιανικῶν Θεμάτων κ. Δαβίδ Κόρεν περί τῶν προβλημάτων τῶν κτιρίων τῆς Ρωσικῆς Πνευματικῆς Ἀποστολῆς (Missia), τά ὁποῖα ἐτέθησαν ὑπ’ ὄψιν καί τοῦ Προέδρου κ. Συμεών Πέρες καί ἐπί πλέον περί τοῦ προβλήματος τῆς διαβάσεως τοῦ ἠλεκτρικοῦ τροχιοδρόμου πολύ πλησίον τῆς Ἱερᾶς Ρωσικῆς Μονῆς τῆς Ὀρεινῆς παρά τό Ἑβραϊκόν νοσοκομεῖον Χαντάσσα. Τό αἴτημα τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας εἶναι νά διαβῇ ὁ τροχιόδρομος διά μέσου γῆς τῆς Μονῆς, ἀπαλοτριωθείσης ἤδη πρό τοῦ 1967 μακρύτερον τῆς Μονῆς καί οὐχί ἐπί γῆς ἀπαλλοτριουμένης νῦν μέ τό νέον σχέδιον, κειμένης πολύ πλησίον τῆς Μονῆς. Ἐπί τῶν ἄλλων θεμάτων ὁ κ. Δήμαρχος εἶπεν ὅτι ἡ εὐθύνη εὑρίσκεται εἰς τήν Κυβέρνησιν καί ὄχι εἰς τήν Δημαρχίαν, ἐπί τοῦ τελευταίου δέ εἶπεν ὅτι δέχεται νά προτείνῃ ἡ Ρωσική Ἐκκλησία ἐμπειρογνώμονα ἀρχιτέκτονα, ἵνα συζητήσῃ τοῦτο μετά τῶν ἐμπειρογνωμόνων τῆς Δημαρχίας, προκειμένου νά φθάσουν εἰς λύσιν οὐχί πρός ζημίαν τινός, ἀλλά πρός ὄφελος ὅλων. Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν ἀπόψεων ἐπί τῶν ζωτικῶν θεμάτων τούτων διά τήν Ρωσικήν Προσκυνηματικήν Ἀποστολήν (Missia) ἠκολούθησεν ἡ ἀνταλλαγή δώρων καί ἔληξεν ἡ συνάντησις. Τό ἑσπέρας τῆς ἰδίας ἡμέρας μεταξύ 19.30 -21.30 μ.μ. ἔλαβε χώραν ἡ δεξίωσις ὑπό τοῦ Πατριαρχίου Ἱεροσολύμων πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ.κ. Κυρίλλου εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου. Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ἦσαν προσκεκλημένοι καί παρέστησαν ἐκπρόσωποι τῆς Ἰσραηλινῆς Κυβερνήσεως καί Παλαιστινιακῆς Αὐτονομίας, τῆς ΔημαρχίαςἹεροσολύμων, τῶν Χριστιανικῶν Δογμάτων τῆς Ἁγίας Γῆς, τῶν Γενικῶν Προξένων Εὐρωπαϊκῶν Κρατῶν, Ἱερεῖς καί ἐκπρόσωποι τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων τοῦ Ἀραβοφώνου ἡμῶν ποιμνίου καί ἄλλοι.

Εἰς τήν δεξίωσιν ταύτην ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Μόσχας κ.κ. Κύριλλον ὁ δέ Πατριάρχης Μόσχας κ.κ Κύριλλος ηὐχαρίστησε τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον διά τήν προσγενομένην Αὐτῷ τιμήν καί θερμήν ὑποδοχήν κατά τήν εἰρηνικήν Αὐτοῦ ἐπίσκεψιν, διά τήν ὑπάρξασαν καλήν συνεργασίαν εἰς θέματα διμερῆ ἀφορῶντ τάς δύο Ἐκκλησίας Ἱεροσολύμων καί Ρωσίας καί ἐπῄνεσε τό ἐπιτελούμενον ὑπό τοῦ Πατριαρχείου καί τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος προσκυνηματικόν ἔργον διαφυλάξεως καί προστασίας τῶν Ἁγίων Τόπων καί ποιμαντικόν τῆς Ὀρθοδόξου διαποιμάνσεως τοῦ ποιμνίου αὐτῆς εἰς τήν ἐπινεμηθεῖσαν ἀρχαιόθεν δικαιοδοσίαν αὐτῆς. Μετά τήν ἀνταλλαγήν τῶν λόγων ἠκολούθησε ἡ ἀνταλλαγή τῶν δώρων. Εἰς ταύτυν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Μόσχας κ.κ. Κυρίλλῳ σύνολον Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων, μεγάλην τριμερῆ εἰκόνα ἐκ μαργαριταρορρίζης κατεσκευασμένην εἰς Βηθλεέμ, ἀπεικονίζουσαν τόν Δεσπότην Χριστόν εἰς τό κέντρον, τήν Παναγίαν ἔνθρονον βρεφοκρατοῦσαν εἰς τά δεξιά καί τόν Ἅγιον Ἰάκωβον τόν Ἀδελφόθεον εἰς τά ἀριστερά Αὐτοῦ καί ποιμαντορικήν ράβδον ἐκ μαργαριταρορρίζης. Τό σύνολον ἐγκολπίων καί τήν ποιμαντορικήν ράβδον προσέφερεν καί εἰς ἕνα ἕκαστον τῶν συνοδῶν Ἀρχιερέων τοῦ Ἁγίου Μόσχας, ἑνί ἑκάστῳ δέ τῶν Ἀρχιερέων προσέφερεν ἐπιστήθιον σταυρόν καί εἰκόνα τῆς Θεοτόκου. Ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Μόσχας κ.κ. Κύριλλος προσέφερε τῷ Μακαριωτάτῳ Πατριάρχῃ Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεοφίλῳ σύνολον ἐγκολπίων καί ἀρχιερατικόν ἐγκόλπιον ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιερέων, καί ἐπιστήθιον σταυρόν ἑνί ἑκάστῳ τῶν Ἁγιοταφιτῶν Ἀρχιμανδριτῶν.

Μετά τοῦτο οἱ ἀθρόως κατακλύσαντες τήν αἴθουσαν τοῦ Θρόνου, διῆλθον καί ἔλαβον τήν εὐλογίαν τῶν Προκαθημένων, ἐν συνεχείᾳ δέ ἀπήλαυσαν τά ἑδέσματα καί τά ποτά τῆς δεξιώσεως ταύτης.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.

Η ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΣ ΦΟΙΝΙΚΙΑ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΣΑΒΒΑ.

       Ευλαβέστατοι προσκυνητές των Αγίων Τόπων και της Ιεράς Μονής του Αγίου Σάββα του Ηγιασμένου, κρατάτε ήδη στα χέρια σας ως πολύτιμη ευλογία μερικά φύλλα από τη θαυματουργό
φοινικιά που φύτευσε ο ίδιος ο Άγιος Σάββας μέσα στη Λαύρα του. Το δένδρο αυτό του Αγίου είχε ξεραθεί πριν μερικές δεκαετίες, αλλά με θαυμαστό τρόπο και πάλι βλάστησε νέο στο ίδιο σημείο και συνεχίζει να τελεί πάμπολλα θαύματα, κυρίως σε ευλαβή και στείρα ανδρόγυνα.
       Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, μην ξεχνάτε, ότι πρώτιστο στοιχείο για να ενεργήσει η Χάρις του Θεού είναι η ακλόνητη πίστη, ο φόβος του Θεού και η ευλάβεια προς τον Όσιο. Εξίσου απαραίτητη είναι η από μέρους σας νηστεία κατά την εκάστου δύναμη σε συνδυασμό με αποχή από τις σαρκικές συζυγικές σας σχέσεις. Αυτονόητη επίσης είναι η αύξηση της προσωπικής και κοινής συζυγικής σας προσευχής, καθώς και η συχνή προσέλευσή σας στα ιερώτατα Μυστήρια της Εξομολογήσεως και Θείας Κοινωνίας.
       Με το τέλος αυτού του πνευματικού σας αγώνα (εντατικής προσευχής και γενικής εγκράτειας), κάνετε ένα ρόφημα βράζοντας τα φοινικόφυλλα, τα οποία μετά πρέπει να καούν, και ακολούθως έλθετε και πάλι σε σωματική ένωση μετά πίστεως, αγάπης και φόβου Θεού.
      Σας υπενθυμίζουμε, ότι η στείρωση και η αδυναμία τεκνοποιίας σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί κατάρα ή τιμωρία του Θεού. Αντιθέτως μάλιστα πολύ συχνά εκδηλώνεται μέσα από αυτόν τον ιδιαίτερο τρόπο παιδαγωγίας, η πλούσια αγάπη του Θεού, ο Οποίος θέλει πάντοτε να στρεφόμαστε και να ελπίζουμε στην παντοδύναμη και αγαθή Του πρόνοια και σε τίποτα το ανθρώπινο.
       Ενθυμηθείτε πόσες στείρες γυναίκες στην Αγία Γραφή με την υπομονή και την τέλεια αγάπη και ελπίδα στο έλεος του Θεού έγιναν οι ευτυχέστερες των μητέρων: η Άννα, η μητέρα του Προφήτου Σαμουήλ, η Ελισάβετ, η μητέρα του Τιμίου Προδρόμου, η Αγία Άννα η Θεοπρομήτωρ, μητέρα της Παναγία μας, και πλήθος άλλων Αγίων στην Καινή Διαθήκη, για τα ονόματα των οποίων χρειάζεται και εδικό βιβλίο να γραφεί.
       Αγαπητοί μας αδελφοί, ας αφήνουμε το Θεό να ενεργεί, όπως Εκείνος γνωρίζει. Ας τον ευχαριστούμε πάντοτε και για τις ευλογίες Του και για τις ευλογημένες πατρικές παιδαγωγίες Του. Ένα πράγμα να ενθυμείσθε καλά: ο Κύριος δεν θέλει να Του δίνουμε, για να μας δώσει, αλλά να Του δινόμαστε με την αγαθή μας προαίρεση και την καθαρή μας καρδιά. Αν κάποτε σας αξιώσει και αποκτήσετε τέκνα, μη νομίσετε ότι σας ανήκουν αποκλειστικά. Όλα είναι δικά Του δώρα. Αν πάλι δεν σας δώσει, από αγάπη και μόνον ενεργεί. Ας μάθουμε να μην προσβλέπουμε μόνο στα δώρα του Θεού, αλλά να ζητούμε τον ίδιο το Θεό και τη Βασιλεία Του, όπως μας είπε (Ματθ. 6,33). Τότε όλα όσα χρειαζόμαστε πραγματικά θα μας τα δωρίσει πλουσίως και θεοπρεπώς.
     Σας ευχόμαστε ολόψυχα η Χάρις του Θεού και η ευλογία του Αγίου Σάββα να σας συνοδεύουν παντού και πάντοτε.

Πηγή Υλικού
Αρχιμ. Ευδόκιμος, Ιερά Μονή Αγίου Σάββα

Επιλογή υλικού
Αικατερίνη Διαμαντοπούλου
Υπεύθυνη υλικού των Ιστοχώρων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.

Ορθόδοξη Φλόγα

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων. '' Εκδηλώσεις και Ιερές τελετές που τελούνται στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων ''.